تاثیر تنش شوری و سالیسیلیک اسید بر برخی ویژگی های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی سیاه دانه (Nigella sativa L.)

سیاه دانه (.Nigella sativa L) از خانواده آلاله وگیاهی یک سالهاست که علاوه بر ارزش دارویی، در صنایع غذایی و فراوردههای آرایشی - بهداشتی کاربرد دارد. در پژوهش حاضر، اثر تنش شوری و سالیسیلیک اسید بر برخی شاخص های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی گیاه سیاه دانه شامل محتوای نسبی آب برگ، آنتوسیانین، پرولین و مالون دی آلدهید، نشت یونی، فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز بررسی شد. تیمارهای آزمایش شامل تنش شوری سدیم کلرید در سه غلظت صفر (شاهد بدون شوری)، ۲۵ و ۷۵ میلی مولار و سالیسیلیک اسید در سه غلظت صفر، ۷۵/۰ و ۵/۱ میلی مولار بودند. گیاهچه های سه تا چهاربرگی به مدت سه هفته در شرایط تنش شوری و دوبار محلول پاشی سالسیلیک اسید با فاصله زمانی یک هفته قرار گرفتند. نتایج نشان دادند تنش شوری کاهش معنی دار محتوای نسبی آب برگ و آنتوسیانین و افزایش معنی دار نشت یونی، مالون دی آلدهید، پرولین، فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز را باعث شد؛ درحالی که در تنش شوری، تیمار سالیسیلیک اسید افزایش محتوای نسبی آب برگ، مالون دی آلدهید، آنتوسیانین، پرولین، فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز را موجب شد؛ اما نشت یونی کاهش یافت. ازآنجاکه سیاه دانه گیاهی حساس به شوری است، با کاربرد سالیسیلیک اسید و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی، امکان رشد و بقای گیاه در شرایط تنش فراهم می شود.

کلیدواژه ها:

آسکوربات پراکسیداز ، آنتوسیانین ، فلاونوئیدها ، کاتالاز