واکنش عملکرد و اجزای عملکرد ارقام سویا به تلقیح باکتری Bradyrhizobium Japonicum و کود نیتروژن

برخی تحقیقات نشان می دهد که تثبیت نیتروژن اتمسفری نمی تواند نیتروژن کافی برای عملکرد مناسب سویا را فراهم سازد. بدین منظور اثر نیتروژن و باکتری Bradyrhizobium Japonicum روی برخی خصوصیات زراعی و کیفی ارقام سویا در مزرعه به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در کرمان، در بهار سال ۱۳۹۱ مورد مطالعه قرار گرفت. عامل اصلی شامل چهار تیمار کودی صفر (تیمار شاهد)، ۲۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار، تلقیح بذر با باکتری سویا، تلقیح بذر با باکتری سویا همراه ۵۰ کیلوگرم اوره در هکتار و عامل فرعی شامل ارقام سویا (M۷ و ویلیامز) و لاینL۱۷ بودند. نتایج نشان داد که اثر تیمارهای کودی بر روی ارتفاع بوته، طول میانگره، تعداد نیام در بوته، تعداد و وزن گره در ریشه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد روغن، عملکرد روغن و درصد پروتئین معنی دار بود و کاربرد ۲۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار همه صفات را به جزء درصد روغن و تعداد و وزن گره در ریشه افزایش داد. تلقیح بذر با باکتری درصد روغن را افزایش داد. در لاین L۱۷ ارتفاع بوته و تعداد نیام در بوته افزایش نشان داد و در رقم ویلیامز، طول میانگره افزایش یافت، همچنین رقم M۷ وزن هزار دانه بالایی را تولید کرد. لاین L۱۷ تحت تاثیر تلقیح بذر با باکتری بیشترین درصد روغن دانه را نشان داد. بر اساس نتایج این آزمایش برای تولید روغن و پروتئین سویا در کرمان و شرایط اقلیمی مشابه برای حصول حداکثر عملکرد، کاربرد ۲۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار و لاین L۱۷ می تواند قابل توصیه باشد.