اثر سبک های دلبستگی و سبک های والدینی برخودشکوفایی: نقش واسطه ای ویژگی های شخصیتی

_ _ _ _ چکیده تاریخ دریافت: ۳/۶/۹۲ _ تاریخ پذیرش: ۲۰/۳/۹۳ هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر سبک های دلبستگی و سبک های والدینی بر خود شکوفایی با میانجی گری ویژگی های شخصیتی بود. شرکت کنندگان در پژوهش شامل ۳۰۶ نفر(۱۷۴دختر و۱۳۲پسر) از دانشجویان کارشناسی ارشد واحد علوم و تحقیقات خوزستان بودند که به روش تصادفی ساده گزینش شدند. ابزارهای اندازه گیری متغیرها، پرسشنامه سبک های دلبستگی سیمپسون(۱۹۹۰)، پرسشنامه سبک های والدینی زینانی(۱۳۸۹)، پرسشنامه ویژگی های شخصیتی نئو- فرم کوتاه (۱۹۹۲) و پرسشنامه خود شکوفایی اهواز(۱۳۷۸) بود. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق معادلات ساختاری (SEM) انجام گرفت. فرضیه های غیر مستقیم با روش بوت استراپ آزمون شدند. نتایج حاصل از پژوهش، نشان داد الگوی پیشنهادی با انجام اصلاحاتی، برازش خوبی با داده ها دارد. از ۱۷ مسیر مستقیم الگوی پیشنهادی، مسیر سبک والدینی مقتدر به گشودگی تایید نشد و از الگو حذف گردید. نتایج مربوط به تحلیل روابط واسطه ای نشان داد که به جزء ۳ مسیر غیر مستقیم (سبک دلبستگی ایمن به خود شکوفایی از طریق وجدانی بودن، سبک دلبستگی نا ایمن به خودشکوفایی از طریق روان رنجور خویی و سبک والدینی مقتدر به خودشکوفایی از طریق وجدانی بودن) دیگر مسیرهای غیر مستقیم معنی دار بودند.

کلیدواژه ها:

Keywords: attachment style ، parenting style- personality characters ، self – actualization. ، کلیدواژه ها: سبک های دلبستگی ، سبک های والدینی ، ویژگی های شخصیتی ، خودشکوفایی.