واپسین ایلخان
محل انتشار: فصلنامه پژوهش های علوم تاریخی، دوره: 3، شماره: 1
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 381
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHSS-3-1_002
تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
مرگ سلطان ابوسعید مغول در ربیع الاول سال ۷۳۶ هجری را سال انحلال دولت ایلخانی در ایران به شمار آورده اند. اما امیران و وزیران ایلخانان که برای یافتن مشروعیت، هر مدعی فرزندی چنگیز را به ایلخانی نشانده و خود به نام او فرمانروایی می کردند، کسانی را به حکومت آورده و سکه به نامشان زده و در تاریخ سیاسی ایران وارد کردند که به ایلخانان دست نشانده معروف شده اند و تاکنون ۹ نفر آنها شناسایی شده است. آخرین ایلخان دست نشانده ای که تاکنون شناخته و شناسانده شده، انوشیروان است. از این انوشیروان یا نوشیروان کمتر نامی در منابع و سکه های به جای مانده هست. از آخر کار او نیز چندان خبری نداریم. در دهه ۸۰ میلادی، چند سکه جدید در حراجی های اروپایی پیدا شدند که پس از مدتی در کاتالوگهای سکه و سرانجام در کتابهای راهنمای دولت های اسلامی و کتابهای تاریخ ایلخانان ثبت گردیدند. نقش این سکه ها کاملا شبیه سکه های ایلخانی و چوپانی است. نام نویی بر یان سکه ها یافته می شود که موضوع این نوشته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن جعفری مذهب
عضو هیئت علمی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران