تاثیر واریته و تفت دادن بر خصوصیات فیزیکی و تجزیه پذیری شکمبه ای دانه جو

زمینه مطالعاتی: فرآوری حرارتی و نوع واریته دانه جو می­تواند بر خصوصیات فیزیکی و تخمیری آن در شکمبه تاثیر بگذارد. هدف: این آزمایش به منظور بررسی تاثیر واریته­های دانه جو و طول مدت تفت دادن بر خصوصیات فیزیکی و تجزیه­پذیری دانه جو انجام شد. روش­کار: دو واریته دانه جو(سهند و ماکویی) و چهار زمان فرآوری حرارتی (دمای ۱۲۰ درجه سانتی گراد و زمان های۰، ۵،۱۰، ۱۵ دقیقه) در قالب طرح فاکتوریل ۲*۴ مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه­پذیری شکمبه­ای با استفاده از ۲ راس گوسفند قزل فیستولادار و روش کیسه­های نایلونی انجام پذیرفت. نتایج: فرآوری حرارتی موجب کاهش تجزیه­پذیری ماده خشک دانه جو در ساعات ۱۶ تا ۴۸ گردید. میزان تجزیه­پذیری واریته سهند بیشتر از واریته ماکوئی بود بود (۰۵/۰p <). با این حال نوع واریته و تیمار حرارتی تاثیری بر میزان تجزیه­پذیری دانه جودر ساعات اولیه انکوباسیون نداشتند. بخش با تجزیه­پذیری سریع (a) و با تجزیه­پذیری آهسته(b) و ثابت نرخ تجزیه(c) با تفت دادن در هر دو واریته کاهش یافت. چربی خام، حل پذیری ماده­خشک و خاکستر، تحت تاثیر اثر ثابت واریته، ماده خشک تحت تاثیرزمان فرآوری و دیواره سلولی، دیواره سلولی منهای­همی­سلولز، ظرفیت نگهداری آب و جرم حجمی توده­ای(BD۱۰۰) تحت تاثیر اثرات ثابت زمان فرآوری و واریته قرار گرفتند. ظرفیت نگهداری آب دارای همبستگی مثبتی با ترکیبات دیواره سلولی (۸۴/۰r=) و دیواره سلولی منهای­همی­سلولز (۷۱/۰r=) بود. همچنین ارتباط بین BD۱۰۰  با دیواره سلولی و دیواره سلولی منهای همی­سلولز مثبت و به ترتیب (۴۰/۰r= و ۳۵/۰r=) بود. نتیجه­گیری نهایی: نتایج آزمایش نشان داد که با استفاده از واریته و فرآوری تفت دادن میتوان ضریب تجزیه­پذیری ماده­خشک دانه­جو در شکمبه را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

غلات ، ظرفیت نگهداری آب ، جرم حجمی توده ای ، فرآوری حرارتی