بررسی رابطه سرمایه ­اجتماعی و مصرف ­گرایی سیاسی در بین دانشجویان دانشگاه اصفهان

مصرف­ گرایی سیاسی به عنوان یکی از انواع مشارکت، از شاخص های توسعه اجتماعی و فرهنگی در کشورها بهشمار میرود. یکی از گروه­های عمده جامعه که شرکت آنان در روند اداره جامعه و توسعه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ضروری به نظر می­رسد، دانشجویان هستند. مصرف­گرایی سیاسی دانشجویان که بزرگترین گروه جمعیتی در کشورهای در حال توسعه و مسوولان اداره جامعه در آینده محسوب می­شوند، اهمیت خاصی برای ثبات سیاسی و پویایی جامعه دارد. هدف از نگارش این مقاله بررسی رابطه میان سرمایه اجتماعی و مصرف­گرایی سیاسی دانشجویان در دانشگاه اصفهان است. روش تحقیق پژوهش در جمعآوری و تجزیه و تحلیل داده­ها از طریق رگرسیون چندگانه به روش پیمایشی است. این مطالعه بر روی ۲۱۵ نفر از دختران و پسران دانشجوی دانشگاه اصفهان انجام شده است. برای جمع­آوری اطلاعات، از پرسشنامه استفاده شده است که اعتبار آن، به روش صوری، و پایایی آن، به کمک آماره­ آلفای کرونباخ سنجیده شده است و دادهها از طریق نرم افزار SPSS۱۶ تحت محیط ویندوز تجزیه و تحلیل شد. با تقسیم سرمایه اجتماعی به دو متغیر (اعتماد اجتماعی و شبکه­های اجتماعی)، به همراه در نظر گرفتن سه وجه از مصرف­گرایی سیاسی؛ یعنی رفتارها، انگیزه­ها و عادات مشاهده می­شود که همبستگی­های معناداری میان ابعاد سرمایه اجتماعی و میزان ­مصرف­گرایی سیاسی پاسخگویان وجود دارد که در این میان، مصرف سیاسی، بیشترین تاثیر را از انسجام اجتماعی از مولفههای شبکههای اجتماعی و کمترین تاثیر را از اعتماد تعمیم­یافته از مولفههای اعتماد اجتماعی می­ پذیرد.

کلیدواژه ها:

مصرف­ گرایی سیاسی ، سرمایه اجتماعی ، اعتماد اجتماعی ، شبکه­ های اجتماعی