بررسی اثرگذاری کود نیترژن و زمان آبیاری بر شار گاز دی اکسید کربن خاک، ویژگی های فوتوشیمیایی و عملکرد ذرت سینگل کراس ۷۰۴

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 331

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_AGRIMET-9-1_001

تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1400

چکیده مقاله:

با انقلاب سبز و افزایش تولید در یکای سطح، کاربرد سم های و کودهای شیمیایی، به ویژه نیتروژن به میزان چشمگیری افزوده شده است. هدف این پژوهش بررسی اثرگذاری کودهای ازته و زمان آبیاری پس از کوددهی بر گسیل گاز دی اکسیدکربن از کشتزار ذرت می باشد. این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، با تیمار کود نیتروژن در سه سطح ۰ (N۱)، ۱۵۰ (N۲) و ۳۵۰ (N۳) کیلوگرم کود اوره در هکتار، و زمان آبیاری پس از کود دهی در دو سطح (I۱، آبیاری بی درنگ پس از کوددهی، و I۲ ، آبیاری دو روز پس از کوددهی)، در سال زراعی ۹۶-۱۳۹۵ در کشتزار پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری روی ذرت انجام شد. بر پایه یافته ها، سطوح مختلف کود نیتروژن تفاوت معنی داری بر شار گاز دی اکسیدکربن از خاک نداشتند، اما زمان آبیاری پس از کوددهی اثر بسیار معنی داری (P ≤ ۰.۰۱)، بر گسیل این گاز داشت. با افزایش فاصله زمان آبیاری پس از کوددهی گسیل این گاز کاهش یافت. بیشترین شار دی اکسیدکربن در گامه دهم نمونه برداری در تیمار آبیاری بی درنگ با مقدار mgC.m-۲.h-۱۴۲/۳۶۶ و کمترین آن در گامه اول نمونه برداری در تیمار آبیاری دو روز پس از کوددهی با مقدار mgC.m-۲.h-۱ ۸۶/۴۵ دیده شد. همچنین بررسی اثرگذاری سطوح مختلف کود نیتروژن حاکی از تفاوت معنی دار بر عملکرد و ویژگی های فوتوشیمیایی گیاه ذرت بود (P ≤ ۰.۰۱). به طوری که بیشترین و کمترین میزان عملکرد به ترتیب با ۳۶ کیلوگرم و ۴/۱۳ کیلوگرم در مترمربع برای تیمارهای N۳ و N۱ به دست آمد. همچنین بررسی اثرگذاری زمان آبیاری بر عملکرد و ویژگی های فوتوشیمیایی گیاه ذرت نشان داد که، تغییر زمان آبیاری پس از کوددهی اثر معنی داری بر پارامترهای مورد بررسی نداشت. نتیجه گیری می شود که زمان آبیاری بر عملکرد و دیگر ویژگی های فتوشیمیایی ذرت اثرگذار نبود، ولی زمان آبیاری بی درنگ پس از کوددهی می تواند بر تثبیت کود در خاک و افزایش فعالیت گیاه و ریزاندمک های درون خاک اثر گذاشته و افزایش شار دی اکسیدکربن را در پی داشته است.

نویسندگان

هانیه رشید رستمی

دانش آموخته کارشناسی ارشد هواشناسی کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

محمود رائینی سرجاز

استاد، گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

سعید شیوخی سوغانلو

مربی، گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری