بررسی اثر توام تنش آبی و آبیاری با پساب فاضلاب شهری بر عملکرد و اجزاء عملکرد گیاه تریتیکاله

فاضلاب های شهری متداول ترین منابع قابل احیاء برای جبران کمبود آب در مناطق خشک محسوب می شوند. با توجه به کمبود شدید منابع آب در کشور ایران، به کار گیری و بهره برداری از فاضلاب های شهری و تصفیه آن در بخش کشاورزی و آبیاری، روشی موثر در برطرف نمودن نیاز آبی گیاهان می باشد. بنابراین آبیاری گیاهان علوفه ای با فاضلاب مقرون به صرفه است. قالب طرح آزمایشی کرت های خردشده به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در تصفیه خانه فاضلاب شهر بیرجند اجراء شد. با چهار سطح آب آبیاری (WW، I-W، I.W،I) که به ترتیب شامل (آب چاه ۱۰۰%، تناوب، مخلوط آب چاه ۵۰% + فاضلاب ۵۰%، فاضلاب ۱۰۰%)، به عنوان فاکتوهای اصلی و همچنین، مقدار آب آبیاری با سه سطح (I۵۰۰، I۷۵ ، I۱۰۰درصد) نیاز آبی به عنوان فاکتورهای فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که فاضلاب تصفیه شده همراه با تنش آبی ۷۵% تاثیر معنی دار بر افزایش عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد سنبله در متر مربع و پروتئین دانه نشان داده است. فاضلاب تصفیه شده با نیاز آبی ۱۰۰% نسبت به دیگر تیمارهای آبیاری بالاترین عملکرد دانه با میانگین ۴۴۴۶/۵ تن در هکتار به دست آورده است. تاثیر توام آب چاه و تنش کم آبی ۵۰ درصد باعث کاهش معنی دار صفات اندازه گیری گیاه تریتیکاله شده اند، ولی آب چاه موجب افزایش وزن هزار دانه گیاه شده است.

کلیدواژه ها:

تریتیکاله ، سازگاری با کم آبی ، فاضلاب تصفیه شده ، کشاورزی ، مدیریت آبیاری