ارزیابی دو روش فیزیکی و آماری در برآورد حداکثر بارش محتمل در استان بوشهر
محل انتشار: نشریه آبیاری و زهکشی ایران، دوره: 13، شماره: 6
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 287
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IDJ-13-6_007
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
یکی از مولفه های مهم در مدیریت منابع آب، حداکثر بارش محتمل (PMP) می باشد. در این مطالعه، حداکثر بارش محتمل ۲۴ساعته (PMP۲۴) با دو نگرش استاندارد و تعدیل یافته هرشفیلد و روش فیزیکی در استان بوشهر برآورد و مقایسه گردید. از بین ایستگاه های همدیدی موجود در این استان، تعداد ۷ ایستگاه انتخاب شدند. داده ها شامل بارش های ۲۴ساعته، دمای نقطه شبنم، سرعت باد، فشار سطح ایستگاه و فشار تبدیل شده به سطح دریا طی سال های ۱۹۶۸ تا ۲۰۱۸ بودند. نتایج نشان داد که در نگرش استاندارد، مقدار فاکتور فراوانی و PMP۲۴ در ایستگاه های مختلف به ترتیب در محدوده ی ۹/۱۷-۲/۱۶ و ۶/۸۸۰-۵/۴۳۳ میلی-متر می باشد. به طور مشابه، در نگرش تعدیل یافته، این مقادیر به ترتیب در محدوده ی ۶۴/۴-۳۹/۲ و ۴/۲۱۳-۶/۱۰۳ میلی متر برآورد گردید. مقادیر PMP۲۴ منطقه ای برای دو نگرش استاندارد و تعدیل یافته و روش فیزیکی به ترتیب ۵/۶۶۰، ۴/۱۸۱ و ۹/۱۳۹ میلی متر برآورد شد. به طور کلی، با توجه به در نظر گرفتن خصوصیات فیزیکی توده هوا در روش فیزیکی، استفاده از این روش به منظور کاهش عدم قطعیت پیشنهاد می شود. در صورت استفاده از روش استاندارد هرشفیلد، هزینه طراحی و ساخت به طور چشم گیر و غیر ضروری افزایش می یابد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید معین فرمان آراء
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب، بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
بهرام بختیاری
عضو هیات علمی، بخش مهندسی آب، دانشگاه شهید باهنر کرمان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :