تحلیل آزمایشگاهی اثرمتقابل جریان یک سویه و باله بر مکانیزم خوددفنی خطوط لوله

جهت تحریک خوددفنی مصنوعی لوله با هدف تامین شرایط ایمن برای خطوط لوله انتقال در بستر فرسایش­پذیر می توان از صفحه نصب شده در بالای خط لوله به نام اسپویلر یا باله استفاده کرد. بررسی عملکرد اسپویلر نصب شده بر روی لوله با قابلیت جابجایی طبیعی می­تواند تفاوت عمده­ای با تحقیقات قبلی داشته باشد. در این پژوهش آزمایشگاهی به بررسی پارامتر های موثر بر فرآیند خوددفنی لوله پرداخته شد. رابطه ای جهت برآورد عمق خوددفنی در حالت نشست طبیعی لوله پیشنهاد شد و مشخص گردید جابجایی لوله عمق آبشستگی را تا ۵۴ درصد نسبت به لوله متصل به فلوم کاهش می­دهد. با تغییر ارتفاع اسپویلر(S) بر روی لوله این نتیجه حاصل گردید که بیش­ترین مقدار خوددفنی برای نسبت S=D(D قطر لوله) بوده و میزان آن در بستر ریزدانه معادل۷۰ درصد قطر لوله و برای بستر درشت دانه این مقدار ۶۷ درصد قطر لوله است. طول گسترش گردابه های دنباله ای در لوله با نشست طبیعی نسبت به لوله ثابت بیش­تر بوده و با نصب اسپویلر و ازدیاد ارتفاع آن افزایش می یابد. بیش­ترین افزایش طول گسترش گردابه های دنباله ای در اسپویلر به ارتفاع معادل قطر لوله می باشد. بیش­ترین میزان دفن شدگی نیز در زاویه نصب صفر درجه اسپویلر نسبت به محور قایم لوله اتفاق افتاد.

کلیدواژه ها:

اسپویلر ، جابجایی ، خوددفنی ، خطوط لوله