تهیه نقشه های نیاز آبی ذرت با مقایسه روش های زمین آماری و قطعی

در این تحقیق تهیه نقشه نیاز آبی ذرت در استان مازندران مدنظر قرار گرفت. نیاز آبی ذرت در دوره­های ۱۰ روزه به روش دو مرحله­ای فائو در موقعیت ایستگاه­های هواشناسی بدست آمد. تبخیر- تعرق مرجع (ET۰) به روش فائو- پنمن- مانتیث و با استفاده از داده­های ۵۱ ایستگاه هواشناسی محاسبه شد. ضرایب گیاهی نیز در ۴ مرحله رشد مدنظر قرار گرفت. برای تعیین تابع رفتاری داده­ها، آنالیز روند و ناهمسانگردی انجام شد. پس از محاسبه نیم­تغییرنمای تجربی و انتخاب بهترین مدل نیم­تغییرنما بر اساس کم­ترین مقدار مجموع باقی­مانده مربعات (RSS)، داده­ها با روش­های قطعی شامل وزن­دهی عکس فاصله، توابع پایه شعاعی، چند جمله­ای سراسری و چند جمله­ای موضعی و روش­های زمین آماری از خانواده کریجینگ درون­یابی شدند. خطای درون­یابی با استفاده از تکنیک اعتباریابی متقابل بدست آمد و نشان داد که روش­های چند جمله­ای سراسری و کریجینگ معمولی نتایج مشابهی را دارا و بهتر از سایر روش­ها بودند. نقشه­ها نشان دادند که بیش­ترین مقدار ET۰ در ماه مرداد و ۷۸/۴-۰۵/۴ میلی­متر در روز و کم­ترین مقدار آن در ماه دی و ۲۷/۱-۰۵/۱ میلی­متر در روز بدست آمد. همچنین بیش­ترین مقدار نیاز آبی ذرت علوفه­ای در تیرماه و ۱۵/۵-۲۷/۴ میلی­متر در روز و برای ذرت دانه­ای در دهه اول مرداد و ۲۱/۵-۴۱/۴ میلی­متر در روز بدست آمد. نیاز آبی محاسباتی و پیش­بینی شده ذرت علوفه­ای برای ایستگاه دشت ناز در این تحقیق از نتایج کتاب مرجع ۸/۴۵ و ۴۵ درصد کم­تر است. همچنین نیاز آبی محاسباتی و پیش­بینی شده ذرت دانه­ای برای ایستگاه دشت ناز در این تحقیق از نتایج سند ملی ۹/۷۱ و ۷۵ درصد بیش­تر است. 

کلیدواژه ها:

تبخیر-تعرق ، توزیع مکانی ، درون یابی ، نیم تغییرنما ، GIS