تحلیل نقش حمل ونقل در اقتصاد ایران

هدف اصلی این مقاله مطالعه ساختار اقتصادی بخش حمل ونقل در اقتصاد ایران در طول سه دهه اخیر است. روش مطالعه تحلیل داده-ستانده ایستای مقایسه ای و به کمک چهار جدول سال های ۱۳۵۲،۱۳۶۵،۱۳۷۰ و ۱۳۷۹ صورت گرفته است. برای این منظور از شاخص پیوندهای پسین و پیشین سنتی تحلیل ساختاری در الگوی داده- ستانده استفاده شده است. علاوه بر این، از شاخص کشش تولید داده- ستانده برای تعیین اهمیت این بخش نیز بهره جسته ایم. نتایج نشان می دهد که بخش حمل ونقل بالاترین پیوند را قبل و بعد از انقلاب با بخش صنعت که همواره با اهمیت ترین بخش اقتصادی در ایران است، دارد. کشف ارتباط متقابل وپایدار بین بخش حمل ونقل و بخش صنعت مهم ترین دستاورد این مطالعه است. سیاستگزاران اقتصادی با تکیه بر نتایج این مطالعه از طرفی به مقدار کمی وابستگی بخش حمل ونقلبه بخش های دیگر واقف شده و از طرف دیگر به طور شفاف مطلع می شوندکه بخش حمل ونقل به تنهایی نمی تواند رشد داشته باشد، بلکه توسعه آن رابطه تنگاتنگی با توسعه و پیشرفت بخش صنعت دارد.