سیمای انرژی در ایران (سال ۱۴۰۰)

دورنمای انرژی در ایران سال ۱۴۰۰ وابسته به سیمای انرژی در جهان سال ۱۴۰۰ است. در سال ۱۴۰۰، میزان صادرات نفت ایران همچنان در حال افزایش خواهد بود و کشورمان یک صادرکننده عمده نفت با ظرفیت صادراتی بیش از میزان فعلی، چه از لحاظ درصد و چه از لحاظ مقدار، خواهد بود. مسئله پایان پذیری منابع نفت که همواره مورد بحث بوده، اغراق آمیز است و تا سال ۱۴۰۰ هیچ اثری بر افزایش تولید نفت کشور نخواهد داشت.در سال ۱۴۰۰، گاز طبیعی در مصرف داخل نقش عمده ای به عهده خواهد داشت و به میزان زیادی جایگزین نفت خواهد شد. این جایگزینی در صنعت برق و مصارف خانگی تجاری پیشرفت بسیاری خوبی داشته است. پیشرفت آن در صنعت متوسط بوده و در حمل و نقل راه طولانی در پیش است.درسال ۱۴۰۰، ایران یک صادرکننده مهم گاز به شرق و غرب خواهد بود، اما این امر، مشروط به جلب سرمایه گذاری خارجی است.تا سال ۱۴۰۰، ظرفیت بالقوه آبی به طور عمده مورد استفاده قرار خواهد گرفت و نسبت چشمگیری از برق کشور از نیروی هیدرولیک تامین خواهد شد.سهم سوختهای سنتی رو به کاهش خواهد رفت و بر سهم انرژیهای نوافزوده خواهد شد، اما این انرژیها تحت الشعاع سوختهای فسیلی خواهد بود و نقش مهمی را در تراز انرژی کشور ایفا نخواهد کرد.نقش زغال سنگ را در گذشته نادیده گرفته اند، ولی می تواند تا سال ۱۴۰۰ فعال شده و بخش قابل توجهی از انرژی خام را تامین کند، و بدین ترتیب، باعث تطویل عمر منابع نفت و گاز گردد یا به صورت غیرفعال فعلی باقی مانده و برای نیمه دوم سده بیست و یکم ذخیره شود. نقش انرژی اتمی به دلایل سیاسی غیرقابل پیش بینی است، اما به هر صورت بخش مهمی از انرژی کشور را تامین نخواهد کرد.تولید و مصرف برق (انرژی ثانویه) تا سال ۱۴۰۰ همچنان رو به افزایش خواهد بود. در پنج سال نخست، تقریبا همه کشور زیر پوشش برق خواهد رفت و در سالهای بعد از آن، آهنگ رشد آهسته تر خواهد شد و افزایش آن تنها متناسب با رشد صنعت و افزایش جمعیت خواهد بود و به واسطه پدیده اشباع (در مصارف خانگی) و اعمال سیاستهای صرفه جویی و اصلاح تعرفه ها، آهنگ رشد آنها کند خواهد شد.