ارزیابی کارایی فنی بانک مسکن با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA)

هدف اصلی این تحقیق، محاسبه کارایی فنی بانک مسکن، با استفاده از روش تحلیل پوششی داده هاست. در این پژوهش، عملکرد ۳۳ شعبه از شعب بانک مسکن در سطح شهر تهران، در طی سال های ۱۳۸۱-۱۳۸۳ مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که میانگین کارایی فنی شعب بانک مسکن، با فرض بازدهی ثابت و متغیر به مقیاس، در گروه اول ۸۲/۰، ۹۱/۰ و درگروه دوم ۷/۰، ۹۵/۰ بوده است. به بیان دیگر، میانگین ناکارایی فنی به ترتیب ۰۹/۰ و ۰۵/۰ است. مشاهده می شود گروه اول، که شامل شعب بزرگ از لحاظ مبادلات مالی است، دارای کارایی کوتاه مدت (بازدهی متغیر به مقیاس) کمتری نسبت به گروه دوم است. به رغم بالا بودن کارایی مدیریتی، شعب مورد بررسی از لحاظ کارایی مقیاس در وضعیت مناسبی قرار ندارند. اکثریت شعب دارای بازدهی فزاینده به مقیاس هستند.