بهینه سازی تخصیص و برنامه ریزی تحویل آب در شبکه های آبیاری

مطالعه حاضر تخصیص و توزیع بهینه آب در بخش­های مختلف شبکه­های آبیاری یعنی در سطح واحدهای زراعی و در سطح کانال­های توزیع را مد نظر قرار می­دهد که هدف آن بیشینه کردن سودمندی شبکه است. برای این منظور سه زیرمدل برای تخصیص بهینه آب بین محصولات مختلف، توزیع بهینه آب در طی دوره رشد هر محصول و تحویل بهینه آب بین انشعابات کانال­ها تهیه و مورد استفاده قرار گرفت. مدل­های تهیه شده بر روی کانال توزیع K منشعب از کانال A از شبکه آبیاری مغان به­کار گرفته شد و با هدف بیشینه نمودن سود کل، تخصیص آب بین محصولات مختلف، توزیع آن در طول دوره رشد هر یک از آن­ها و عوامل تحویل آب برای این کانال به­صورت بهینه تعیین گردید. سه سناریوی مختلف مقدار آب، شامل شرایط نرمال، ۲۵ و ۵۰ درصد کمبود آب در فرآیند مدل­سازی مورد توجه قرار گرفت. نتایج به­دست آمده نشان داد که علی­رغم کاهش سود کل در سناریوهای ۲۵ و ۵۰ درصد کمبود آب نسبت به شرایط نرمال، بهره­وری مصرف آب به­ترتیب به­میزان ۲۴ و ۴۰ درصد افزایش یافته است. دبی حداکثر ورودی به کانال توزیع در سناریوی بدون کمبود آب ۶۴۰ لیتر بر ثانیه و در دو سناریوی دیگر به­ترتیب ۵۹۰ و ۳۶۰ لیتر بر ثانیه بوده است که نشان می­دهد ۸ و ۴۴ درصد دبی کم­تری نسبت به شرایط نرمال، وارد کانال شده و بنابراین موجب کاهش تلفات نشت و تبخیر از کانال می­گردد. 

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی تحویل آب ، بهینه سازی ، تخصیص ، شبکه های آبیاری