نشانه شناسی در شعر فلسطین با تکیه بر نظریه پیرس؛ مطالعه مورد پژوهانه ی اشعار هارون هاشم رشید و معین بسیسو

نشانه شناسی به معنای امروزی، عمدتا تحت تاثیر نظریات پیرس، به رشته ای مستقل تبدیل شده است و به مثابه ی وجهی بین رشته ای در تحلیل متون مورد استفاده قرار می گیرد. تحلیل نشانه شناسانه ی آثار ادبی و به ویژه ادبیات فلسطین می تواند زمینه ساز خوانشی تازه از این متون و هویت بخش گفتمان پایداری و مناسبات بیرونی و درونی آن باشد. در این جستار با استمداد از رهیافت های مختلف نشانه شناسی، لایه های فکری و نشانه هایی همچون: بینامتنیت، زمان، مکان، شخصیت، روایت، مولف، شگردهای کشف معانی اضافی به همراه رمزگانهای موجود بعنوان مطالعه مورد پژوهانه در سروده های هارون هاشم رشید و معین بسیسو، مورد ارزیابی قرار می گیرد تا آفاق تازهای را در راستای تصویر هویت بخش فلسطینی در برابر مخاطب سرودههای آنان پدیدار سازد. بر اساس این رویکرد، رمزگانهای مربوط به خالق اثر، زیباشناسی کلام، روابط بینامتنی، زمان و مکان و فرم این سروده ها نمایان می شود و در شعر آن دو، شماری از نقش ها و نشانه ها روایت می شوند که ارتباطی استوار با یکدیگر دارند و دنیای پرتلاطم یک زندگی را بازسازی می کنند و میان نشانه های دلپذیر و ناخوشایند در نوسان است. سروده های این سرایندگان در برخی نمونه ها افزون بر سازه ها و عناصر درون متنی بر عناصر فرامتن و سوانح زندگی مولف تکیه دارد که از پربسامدترین نشانه های متنی شعر آنها می توان به نشانه زمان، شخصیت و مکان اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی پیرس ، متن ادبی ، شعر معاصر ، هارون هاشم رشید ، معین بسیسو