دراسه جمالیات التشکیل الشعری عند جریر فی نقض الاخطل

قصیده ی شعری، ساختاری است هنری که هدف آن به تصویر کشیدن احساس شاعر ازحالتی عاطفی است. شاعر برای تحقق این هدف، کلمات را به کار می برد؛ زیرا واژه ها ماده ی اساسی زبان و جان کلام شعری هستند و احساساتی را  که در لحظه ی آفرینش هنری بر انسان می گذرد، در خود جای می دهند. در همین راستا، شاعر برخی سبک ها را برمی گزیند؛ چرا کهسبک معرف شخصیت ادبی صاحب آن و ترجمان عقاید و برداشت او از مساله یا مسایلی است که در ذهنش جریان دارد. پژوهش حاضر می کوشد با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی، ساختارهای زبانی و جلوه های سبک شناختی شعر جریر در رد اخطل را بررسی کرده تا از این رهگذر تاثیر آنها را در تبیین عواطف وی نشان دهد. بنابر نتایج تحقیق، جریر به خوبی درککردهاست که رابطه ی محکمی میان زبان و سبک و تصاویر ذهنی متعلق به معانی هجو و فخر وجود دارد.  همچنین از خلال این جستار دریافتیم ساختارهای زبانی مورد توجه این شاعر عبارتند از: تصغیر، جمع مکسر، اسم تفضیل و اسم فاعل. همچنانکه جلوه هایسبک شناختی بارز شعر او در نفی، دعا، شرط، بکارگیری ضمیر متکلم اول شخص مفرد، تکرار لفظی و تقدیم و تاخیر، نمود یافته است.  

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: جریر ، اخطل ، نقائض ، ساختارزبانی ، سبک