رمزیه الیل فی الادب الجبرانی

بدون شک جبران یکی ازپیشتازان مکتب نمادپردازی  در ادبیات عربی به شمار می رود هرچند آثار وی ویژگیهای مکتب رمانتیسم را داراست. شب درقاموس جبران،تقدس وجایگاه ویژه ای دارد شب از دیدگاه جبران افق های زمان ومکان را درنوردیده،گذشته وتاریخ وآینده را به هم پیوند می دهد. این نماد با توجه  به فلسفه جهان شمولی وی وجاودانگی روح واعتقاد به تناسخ ارواح وگرایش ژرف صوفیانه از زیباترین نمادهای جبران است. در این مقاله سعی بر آن شده است که این نماد با دلالتهای متعدد در آثار ادبی وی  خواه آمیخته با عشق  جهان شمول مقدس وخواه در آمیخته با اساطیر وخدایان ( عشتروت ) و( ابو الهول ) وخواه در آمیخته با گرایشات فلسفی وصوفیانه بویزه اقانیم سه گانه وجود( آزادی،عشق،تمرد)  مورد بررسی وواکاوی قرار گیرد وبا درنوردیدن زمان ومکان به بیان جاودانگی وابدیت نفس بپردازد.روش این پژوهش روشی تحلیلی ـ توصیفی است.