بررسی فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان پناهگاه حیات وحش مهروییه کهنوج، کرمان، ایران

پناهگاه حیات وحش مهروییه با دربرداشتن گونه های متنوع گیاهی برای بررسی انتخاب شد. منطقه پناهگاه با وسعت اولیه ۷۰۰۰ هکتار و توسعه داده شده به ۱۵۰۰۰ هکتار در این پژوهش، در ۶۵ کیلومتری شمال شهرستان کهنوج قرار دارد. منطقه مورد مطالعه شامل: مناطق دشت، سردشت، دامنه ها و دره های مشرف به پناهگاه است. طول دوره کاملا خشک در پناهگاه، ۱۸۰ روز از اواسط اردیبهشت تا اواسط آبان ماه است. اقلیم منطقه با روش دومارتن توسعه یافته، خشک بیابانی گرم است. محدوده ارتفاعی منطقه از ۶۳۰ متر در دشت تا ارتفاع ۱۲۰۰ متر در دامنه های کوهستان را شامل می شود. پوشش گیاهی منطقه با روش فلوریستیک مطالعه شد. در مجموع، ۲۶۰ گونه گیاهی شامل ۵ گونه سرخس، یک گونه بازدانه، ۲۱۱ گونه نهاندانه دولپه ای و ۴۳ گونه نهاندانه تک لپه ای از منطقه گزارش شده است که این گونه ها به ۵۶ تیره و ۱۹۴ جنس تعلق دارند. شکل زیستی گیاهان با روش رانکایر بررسی شد. در بین گیاهان منطقه تروفیت ها با ۴۲ درصد و همی کریپتوفیت ها با ۲۵ درصد گونه مهم ترین شکل های زیستی منطقه هستند. پراکنش جغرافیایی و بوم زادی گونه های گیاهی منطقه با استفاده از منابع بررسی شد. از ۳۸ گونه بوم زاد ایران و فلات ایران در منطقه، ۱۰ گونه متعلق به تیره Asteraceae و ۴ گونه تیره Lamiaceae است. پراکنش جغرافیایی عمده منطقه مربوط به ناحیه صحرا–سندی با ۲۳ درصد، ایرانی–تورانی/صحرا–سندی با ۶/۱۶ درصد و ایرانی–تورانی با ۵/۱۵ درصد گونه ها است که در مجموع، تاثیر و حضور عناصر رویشی صحرا–سندی در منطقه بیشتر است. غنای بیشتر تیره های: Asteraceae، Poaceae، Amaranthaceae و Brassicaceae و شکل زیستی تروفیت در این منطقه نشان دهنده فلور مناطق بیابانی است که با پژوهش های دیگران در مناطق بیابانی مطابقت دارد.

کلیدواژه ها:

پراکنش جغرافیایی ، پناهگاه حیات وحش ، کرمان ، کهنوج ، شکل زیستی ، فلور ، مهروییه