مدرنیسم توسعه نیافتگی و ازخودبیگانگی طبقه متوسط جدید در ایران بعد از انقلاب

طبقه متوسط جدید بعنوان طبقه ای که در پی تلاش جهت حرکت به سوی توسعه یافتگی است، نقش مهمی در تحولات سیاسی و اجتماعی و امر توسعه سیاسی بخصوص در مشارکت های سیاسی دارد؛ بنابراین زمانی ما می توانیم این نقش فعال در توسعه را از سوی این طبقه داشته باشیم که این طبقه به خودآگاهی رسیده و مطالبات و خواسته هایش را بتواند در انجمن ها و گروه ها و احزاب پیگیری کند و به آن هویت ببخشد و زمانی که این آگاهی وجود نداشته باشد ما شاهد انفعال در مشارکت سیاسی و یا مشارکت به شکلی سلبی آن خواهیم بود. بنابراین در این مقاله تلاش شده تا به بررسی نقش مدرنیسم توسعه نیافتگی که مراد و مقصود از آن سه متغییر جدایی فرهنگ عینی و فرهنگ ذهنی ، عدم استقلال طبقه متوسط جدید از دولت و نبود مدرنیته، می باشد بر افزایش یا کاهش ازخودبیگانگی طبقه متوسط جدید در ایران بعد از انقلاب بپردازد. چراکه شناسایی عوامل زمینه ساز ازخودبیگانگی خود می توان گامی به سوی هویت بخشی به این طبقه در راستای رسیدن به مطالباتشان باشد که البته همسو با توسعه یافتگی مدرنیسم در جامعه ایرانی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مدرنیسم توسعه نیافتگی ، مدرنیته ، طبقه متوسط جدید ، فرهنگ عینی ، فرهنگ ذهنی ، ازخودبیگانگی