مدیریت لاستیکهای فرسوده وکاربردآنها بعنوان شارژکربن و سوخت شیمیایی در کوره های قوس الکتریکی

با افزایش روز افزون اتومبیل و توسعه حمل و نقل جاده ای، بشربا حجم عظیمی از لاستیکهای فرسوده خودرو رو برو شده است که بعضاً درکشورهای توسعه یافته به چند ده میلیون حلقه درسال می رسد. انباشت بی رویه و کنترل نشده این لاستیکها در نقاط داخل و خارج شهر، چه از لحاظ زیبایی و چه ازلحاظ زیست محیطی، اثرات زیانباری به دنبال دارد. حتی وجود آنها در محلهای دفن زباله، بعلت حجم زیاد و انعطاف- پذیریشان نه تنها از تراکم سلول ها جلوگیری می کند، بلکه عملکرد بیورآکتوری سلول را مختل می نماید. ترکیب و خواص فیزیکی و شیمیایی لاستیک، موجب رویکردجهانی به سمت بازیافت آن شده است بطوریکه امروزه استفاده از آنها در کفپوشها، ‌بتن آسفالتی و... باتوجه به خواص فیزیکی و پرولیزو تولیدانرژی باتوجه به خواص شیمیایی لاستیک فرسوده صورت می گیرد. البته تولید انرژی ازلاستیک فرسوده برای تولید برق و حرارت، به دلیل ایجاد آلودگی زیاد از اواخر دهه 90 میلادی رو به افول است. ولی باب مهم دیگری در زمینه بازیافت انرژی ازلاستیک در صنایع سیمان و فولادگشوده شده است.درسالهای اخیراستفاده ازکوره قوس الکتریکی درصنایع بسیار رایج شده است که منبع انرژی آن برق ،گازطبیعی، ذغال سنگ و... می باشد. معمولاً اقتصادی ترین منبع انرژی، ذغال سنگ است.اما جالب آنست که بدانیم محتوای انرژی لاستیک فرسوده( BTU/lb15800 )حدودا‌َ 20 درصدبیشتراز ذغال سنگ بوده وتولید آلاینده CO2 آن 6درصد کمتر ازذغال سنگ می باشد.این خاصیت باعث استفاده از لاستیکهای فرسوده خودرو، بعنوان شارژ کربن وسوخت شیمیایی در کوره های قو س الکتریکی شده است که حداقل از سه جهت قابل تامل است: مدیریت لاستیکهای فرسوده و بازیافت بهینه آنها- کاهش گازهای گلخانه ای ناشی ازکارکرد کوره های قوس الکتریکی- بهینه سازی مصرف انرژی . نوشتار حاضر با تکیه بر سه مورد مذکور، به بررسی محدودیت ها و پتانسیل های مدیریت لاستیک فرسوده کاربرد آنها در صنایع و اثرات زیست محیطی و اقتصادی آن خواهد پرداخت . درسایر بخشهای فوق، حتی الامکان مقایسه های موردی بین شرایط موجود درکشورهای صنعتی با شرایط کشور ایران ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

لاستیکهای فرسوده ، گازهای گلخانه ای ، کوره قوس الکتریکی ، بهینه سازی مصرف انرژی