بررسی عوامل موثر بر رفتار ترک پذیری خاک های شالیزاری(مطالعه موردی استان گیلان)
محل انتشار: فصلنامه علوم آب و خاک، دوره: 18، شماره: 69
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 285
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSS-18-69_005
تاریخ نمایه سازی: 22 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
آبیاری تناوبی با فواصل زیاد در شالیزارها می تواند موجب بروز ترک در خاک، تلفات آب و به دنبال آن آسیب به گیاه گردد. این مطالعه با هدف بررسی روند ترک پذیری و عوامل موثر بر آن در خاک چهار نقطه از شالیزارهای استان گیلان ) موسسه تحقیقات برنج کشور در رشت، آستانه، شاندرمن و خمام) که از نظر واحدهای فیزیوگرافی متفاوت بودند از طریق اندازه گیری و ثبت مشخصه های مربوط به روند ترک برداری در سطح مزرعه و پس از قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی گیاه برنج انجام شد. تجزیه خاک نشان داد که علی رغم تشابه در نوع کانی غالب، ضریب انبساط خطی در خاک موسسه و خمام نسبت به دو خاک دیگر بیشتر است. ابعاد ترک ها هم بستگی معنی داری با رطوبت حجمی و مقدار رس خاک نشان دادند. روند زمانی توسعه ترک (عمق و پهنا و تراکم) نشان داد که این روند در خاک های مختلف متفاوت بوده اما متاثر از رطوبت خاک می باشدکه این متغیر نیز خود متاثر از عمق آب زیرزمینی می باشد. عمق ترکها در هیچ کدام از خاک ها از سخت لایه شخمی عبور نکرد. خاک های مورد مطالعه دارای یک حد آستانه نسبتا مشخص در رابطه با پهنا و عمق ترک در فاصله زمانی حدود ۲۰ تا ۲۵ روز پس از قطع آبیاری بودند، به طوری که پس از این زمان، مقدار نسبتا ثابتی از پهنا در حدود ۳، ۲، ۵/۲ و ۵ سانتی متر و عمق ترک در حدود۲۰، ۲۵، ۱۷ و ۲۷ سانتی متر به ترتیب برای خاک های آستانه، خمام، شاندرمن و موسسه را نشان دادند.
کلیدواژه ها:
Paddy fields ، cracks ، irrigation ، contraction ، matric head ، groundwater depth ، شالیزار ، ترک ، آبیاری ، انقباض ، بار مکش ، عمق آب زیرزمینی
نویسندگان
محمدرضا یزدانی
Rice Res. Institute of Iran
مسعود پارسی نژاد
Dept .of Irrig. & Reclamation Eng., Agric. and Natur. Res. Pardis, Univ. of Tehran, Iran.
علیرضا سپاسخواه
Dept. of Irrig., Faculty of Agric., Univ. of Shiraz, Iran.
ناصر دوات گر
Rice Res. Institute of Iran
شهاب عراقی نژاد
Dept .of Irrig. & Reclamation Eng., Agric. and Natur. Res. Pardis, Univ. of Tehran, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :