بررسی نقش بی کربنات و شوری آب آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد گل زعفران در شرایط مزرعه

در پژوهش حاضر با بررسی برخی مزارع زعفران سبزوار، مزارع با پنج سطح شوری متفاوت محدوده ۴/۱ تا ۹/۱ dS/m و پنج سطح بی کربنات در محدوده ۱۰تا ۶۰ mg/l و پنج سطح pH آب آبیاری اثر آنها بر عملکرد و اجزای عملکرد گل زعفران با استفاده از طرح کاملا تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تمامی صفات اندازه گیری شده اجزای گل زعفران تحت تاثیر pH، EC و بی کربنات، تفاوت معنی داری داشتند. تحت تاثیر سطح یک شوری آب آبیاری اغلب پارامترهای اندازه گیری شده در بیشترین مقدار بودند. با افزایش سطوح شوری عملکرد و اجزای عملکرد گل کاهش یافت. تعداد گل در شوری سطح یک به ترتیب ۵/۲ و ۷ برابر سطح شوری دو و پنج بود. به همین ترتیب وزن خشک کلاله در شوری سطح یک ۵/۷ برابر سطح پنج بود. افزایش بی کربنات آب تا سطح ۴ سبب افزایش وزن خشک کلاله به ۰۳/۴ میلی گرم شد که این مقدار تقریبا ۹ برابر سطح ۵ بی کربنات بود. همچنین بررسی اثر pH آب آبیاری بیانگر معنی دار بودن سطوح مختلف pH در تمامی صفات اندازه گیری شده بود. حداکثر وزن خشک کلاله (در دامنه pH ۷۲/۷ تا ۰۵/۸ مشاهده شد که ۵/۷ برابر سطح یک و ۳۱ برابر سطح ۵ بود. در نتیجه بیان می شود که در کنار کیفیت خاک، کیفیت آب آبیاری از مهمترین نهاده های دخیل در تصمیم گیری احداث مزارع زعفران باشد. همچنین نتایج بررسی ها نشان داد که عملکرد کلاله و اجزای گل تحت تاثیر کیفیت آب به ویژه شاخص شوری کاهش معنی-داری دارد. لذا پیشنهاد می شود که، در برنامه ریزی جهت احداث مزارع زعفران این موضوع مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کلاله ، گل زعفران ، بی کربنات ، شوری