اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر تاب آوری کودکان با اختلال رفتاری

اختلالات رفتاری، برای کودکان پیامدهای منفی در ارتباط با سلامتی، تحصیل و در اجتماع بههمراه دارد. عدم دریافت آموزش و مداخله مناسب می تواند به پیامدهای ناگوار برای کودکدارای اختلال رفتاری و جامعه منجر گردد. همچنین تقویت مهارت حل مسئله بین فردی درکودکان می تواند به آنها در مواجهه با مشکلات زندگی یاری دهد و از پیشرفت و شدتاختلالات رفتاری پیش گیری کند. از سوی دیگر تاب آوری، توان مبارزه و مقاومت در مقابلتعارضات و بحران ها را برای این کودکان فراهم کرده و زمینه ساز سلامت روان و کیفیتزندگی بالاتر در این کودکان گردد. در پژوهش حاضر با توجه به اهمیت مهارت حل مسئلهبرای کودکان کار با اختلال رفتاری به ارزیابی اثربخشی آموزش حل مسئله بر تاب آوری دراین کودکان پرداخته شد. به منظور ارزیابی اثربخشی برنامه حل مسئله، ۲۰ کودک کار که براساس پرسشنامه راتر و مصاحبه بالینی دارای اختلال رفتاری تشخیص داده شده بودند،به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند.شرکت کنندگان در شهر تهران با جنسیت دختر و پسر در محدوده سنی ۷ تا ۱۳ سال کهگروه آزمایشی طی ۱۲ جلسه (در برنامه آموزش حل مسئله بین فردی من می توانم مشکلم راحل کنم) شرکت کردند و گروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکردند و در لیست انتظار قرارگرفتند. به منظور ارزیابی تاب آوری شرکت کنندگان از پرسشنامه تاب آوری سیرز (مریل،۲۰۱۱) استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کواریانس نشان داد کهبین میانگین نمرات گروه آزما یش و گواه تفاوت معنادار ی وجود داشت و آموزش مهارت حلمسئله موجب افزا یش تاب آوری کودکان کار و خیابان با اختلالات رفتاری شد. پیشنهادمی شود جهت پرورش تاب آوری در کودکان کار از آموزش مهارت حل مسئله استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مسئله ، تاب آوری ، کودکان کار ، مشکلات رفتاری