رابطه خودکارامدی هیجانی و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان با سازش یافتگی تحصیلی دانش آموزان دختر

تحقیق حاضر با هدف رابطه خودکارامدی هیجانی و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان باسازش یافتگی تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر سردشت صورتپذیرفته است. پژوهش حاضر پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. اطلاعات از طریقپرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی (۲۰۰۱)، پرسشنامه خودکارآمدی هیجانیبورلی و همکاران (۲۰۰۸) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی دانش آموزان سینها و سینگ(۱۹۹۳) جمع آوری گردیده است. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان دختر مقطعمتوسطه دوم شهرسردشت در سال تحصیلی ۹۸ - ۱۳۹۷ تشکیل داد (N=۱۸۳۳). با توجهبه فرمول کوکران تعداد نمونه برابر با ۳۱۷ نفر بدست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها ازآزمون چولگی و کشیدگی برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها و همبستگی پیرسونبرای آزمون فرضیات استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی هیجانی و سازشیافتگی تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت و ضریب همبستگی آنبرابر ۴۶۲ / ۰ است. همچنین نتایج نشان داد بین تنظیم هیجانی مثبت و منفی با سازشیافتگی در سطح معناداری رابطه وجود داشت و ضریب همبستگی آنها بترتیب برابر ۱۳ / ۰و ۱۵۴ / ۰ - است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد تنظیم هیجانی منفی و تنظیم هیجانیمثبت نتوانسته اند سازش یافتگی دانش آموزان را تبیین کنند اما خودکارآمدی هیجانی باضریب بتای ۴۵۷ / ۰ توانسته میزان سازش یافتگی دانش آموزان را پیش بینی و تبیین کند.

کلیدواژه ها:

خودکارامدی هیجانی ، راهبردهای شناختی تنظیم هیجان ، سازش یافتگی تحصیلی