ارتباط خودتنظیمی یادگیری با جهت گیری هدف

بسیاری از تصمیم های بنیادی برای انسان در دوران نوجوانی رخ می دهد و نقش های جدیداجتماعی در پیش نوجوانان قرار می گیرد یکی از مهمترین عوامل درونی که مسیر رسیدنبه پیشرفت تحصیلی را هموار می کند، کنترل هیجان، داشتن انگیزه، منبع کنترل (درونی،بیرونی)، خودتنظیمی و اهداف پیشرفت از مسائل مهم پیش روی دانش آموزان است. لذا دراین پژوهش ارتباط بین منبع کنترل و خودتنظیمی با جهت گیری هدف در دانش آموزانمورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه این پژوهشتمام دانش آموزان مقطع دبیرستان شهرستان قائمشهر در سال تحصیلی ۹۶ - ۹۷ بودند. ازمیان ۱۶ مدرسه دبیرستان شهرستان قائمشهر ۲ مدرسه با نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند یک مدرسه دخترانه و یک مدرسه پسرانه و سپس تعداد ۱۲۸ دانش آموزانتخاب شدند و در پژوهش شرکت نمودند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد و جهت گیری هدف میدگلی استفاده شد. برای توصیف داده ها همبستگیپیرسون به کار گرفته شد. یافته ها نشان داد بین مولفه های خودتنظیمی یادگیری و اهدافپیشرفت همبستگی مثبت وجود داشت؛ در بین مولفه های اهداف پیشرفت، بین اهدافتبحری و خودتنطیمی یادگیری ارتباط مثبت وجود داشته و بین خودتنظیمی یادگیری بااهداف اجتنابی رابطه معکوس وجود داشت. در نتیجه دانش آموزانی که دارای جهت گیریهدف مشخصی هستند و از اهداف پیشرفت بالاتری برخوردارند از خود تنطیمی هیجانبالاتری برخوردار بوده و برای موفقیت در تکالیف خود برنامه ریزی و بینش بیشتری دارند.

کلیدواژه ها:

خود تنظیمی یادگیری ، جهت گیری هدف ، نوجوانان ، کنترل درونی و بیرونی