معرفی و بررسی لباس و پوشش در شاهنامه فردوسی

شعر و کلام از ابتداییترین سالیان عمر بشر، با تاروپود روح و جان ترکیب شده است. به گونه ای که شعر روایتگر تاریخ هم عصر خویش و پلی بین ان نسل و نسلهای آینده است. ازآنجاکه نیازهای اولیه بشر، خوراک، پوشاک و سرپناه بوده و از آغاز تاکنون، انسان در تکاپوی هرچه بهتر برآورده شدن این سه نیاز اساسی، به سهم خویش در دوره زندگانی اش به این اهم پرداخته است. این مطالعه با روش توصیفی به معرفی و بررسی لباس و پوشش در شاهنامه فردوسی می پردازد. نتایج تحقیق نشان میدهد پوشاک ایران، تاریخچهای به قدمت ذوق و هنر ایرانی دارد و ماهیت آن از طبع بلند و روح راست کردار او سرچشمه میگیرد. شاعران نکته بین نیز از این مهم غافل نمانده و به خلق شاه کارهایی در این مورد پرداختهاند. فردوسی پاکزاد نیز نه تنها از این رسته جدا نیست، بلکه در راس شاعرانی ست که با ذکر جزئیات، تمام اتفاقات و رویدادها را به تصویر کشیده است. به جرات میتوان گفت نحوه پوشش، بافت و رنگ لباسها را به قدری استادانه توصیف کرده است که آن شخصیت یا پیشه، گویی واقعیتی مصور در ذهن آدمی نقش می بندد. و نیز نحوه پوشش مردمان آن زمان را از قبیل رودابه، گردآفرید و رستم را به زیبایی بیان کرده است که کیومرث نخستین فرد و پادشاه در شاهنامه هست لباس و پوشش پلنگینه داشته است. بعدها پادشاهان بعد از او هم با توجه به شرایط و امکاناتی که داشتند درصدد لباس و پوشش بودند که یا از پوست حیوانات بود یا پر و موی. واژه هایی از قبیل خفتان، جامگ، ببر بیان و ... تصاویری از جامه آن دوره را برای ما به ارمغان آورده است . در شاهنامه هم از پوشیدگی و در پرده بودن زنان صحبت میکند و پوشش آنان شامل چادر، جامه، مقنعه، کفش بوده است.

کلیدواژه ها:

شاهنامه/لباس/پوشش