کنش جمعی؛ نقطه اتصال تفکر نهادگرا و نگرش برنامهریزی ارتباطی
محل انتشار: فصلنامه برنامه ریزی و بودجه، دوره: 21، شماره: 4
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 758
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPBUD-21-4_002
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
نهاد، کنش جمعی برای کنترل، آزادسازی، بسط و گسترش کنش فردی است؛ بهطوریکه هویت انسانها از طریق مشارکت در نهاد بهرسمیت شناخته میشود. برنامهریزی در چارچوب تفکر نهادگرا، به عرصهای فراتر از دوگانگیهای بین بخش عمومی و خصوصی حرکت کرده و از فعالیتی فردی (یا بینفردی) تبدیل به جنبهای از حکمرانی میشود. کنش ارتباطی، کنش جمعی افرادی است که برای دستیابی به تفاهم، از طریق امکان هماهنگی برنامههای عمل فردی، هماهنگ شده باشد. برنامهریزی ارتباطی، ضمن رد برنامهریزی بالابهپایین، ضرورت حضور تمام کنشگران را در فرآیند برنامهریزی خاطرنشان میسازد و اعتقاد دارد که فرآیندهای ارتباطی میتوانند منجر به ایجاد اتفاقنظر در مورد موضوعات اجتماعی و ترغیب اراده سیاسی برای تغییر شوند. تحلیل چارچوب دو نگرش نشان میدهد که با وجود اینکه شکلگیری تفکر نهادگرا و برنامهریزی ارتباطی در بسترهای زمانی و مکانی مختلف و مبتنیبر مکاتب فکری متفاوت بوده است، این دو دیدگاه دارای همپوشانی و نقاطی مشترک هستند؛ بهطوریکه ضمن تاکید بر ارتباط در برنامهریزی، کنش جمعی را به عنوان پایه تصمیمگیری در رویارویی با منافع متضاد معرفی میکنند. این مقاله، با بررسی و تحلیل منابع موجود، نقاط اتصال این دو نگرش را با تاکید بر نقش و جایگاه کنش جمعی معرفی مینماید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمود متوسلی
University of Tehran
کاوه حاجی علی اکبری
Shahid Beheshti University, Tehran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :