تحلیل فضایی سطوح توسعه یافتگی روستاهای شهرستان اشنویه

شناخت نابرابریها و عدم تعادلها در چارچوب محدودههای جغرافیایی مختلف از مهمترین ابزارهای برنامهریزی به شمار میرود. تحلیل و تعیین سطوح توسعهیافتگی مناطق از لحاظ امکانات و خدمات نسبت به یکدیگر، موجب شناخت نقاط ضعف و قوت، توانها و کمبودهای آنها و در نهایت توسعه متعادل و متوازن فضاهای جغرافیایی میگردد. رویکرد حاکم بر این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و از لحاظ هدف کاربردی و توسعهای میباشد. پژوهش حاضر با هدف تحلیل فضایی و سنجش توسعهیافتگی روستاهای شهرستان اشنویه به لحاظ برخورداری از شاخصهای توسعه صورت گرفته است. جهت تعیین سطوح توسعهیافتگی سکونتگاههای روستایی شهرستان اشنویه از مدلهای تاپسیس و تاکسونومی عددی استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که در بین روستاهای شهرستان اشنویه از لحاظ سطح برخورداری از شاخصهای توسعه و توزیع امکانات و خدمات ناهمگنی و عدم تعادل دیده میشود. نتایج نهایی سطح بندی روستاهای شهرستان اشنویه در پنج سطح توسعه، بسیار بالا، بالا، متوسط، پایین و بسیار پایین نشان میدهد که در سطح بسیار بالای توسعه چهار روستای آغبلاغ، نلیوان، سنگان و ده شمس بزرگ که ۴.۹ درصد روستاهای شهرستان اشنویه را شامل میشوند، در سطح بالای نیز ۸ روستای را شامل میشود که ۹.۹ درصد روستاهای شهرستان اشنویه را تشکیل میدهند، در سطح متوسط توسعه تعداد ۱۰ روستا با ۱۲.۳ درصد کل روستاها قرار دارند، در سطح پایین توسعه که ۲۴ روستا را شامل میشود، درصد روستاها در این سطح توسعه ۴۳.۲ میباشد، بیشترین تعداد روستا با ۳۵ در سطح بسیار پایین توسعه که ۴۳.۲ درصد کل روستاها را شامل میشود، قرار دارند.

کلیدواژه ها:

تکنیک تاپسیس ، سکونتگاههای روستایی ، شاخصهای توسعه