اهلیسازی کاپراهیرکس در زاگرس مرکزی ایران مطالعه ژنتیک- باستانشناختی ژنوم میتوکندری بقایای بزسانان محوطه نوسنگی بدون سفال چیاسبز شرقی، استان لرستان
محل انتشار: فصلنامه مطالعات باستان شناسی، دوره: 7، شماره: 1
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 306
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JARCS-7-1_006
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
با توجه به شواهد جانور- باستانشناسی، زاگرس مرکزی ایران همواره یکی از مناطق ابتدایی و مهم اهلیسازی گونههای مختلف جانوری، به عنوان یک مرکز مستقل اهلیسازی بوده است. کاپرا هیرکس یکی از نخستین گونههایی بوده که به نظر میرسد در حدود ۱۰ هزار و ۵۰۰ سال قبل، مراحل ابتدایی اهلیسازی را در زاگرس ایران گذرانده و از آن زمان نقش مهمی در اقتصاد معیشتی انسان ایفا کرده است. پیشرفت چشمگیر علم ژنتیک افقهای جدیدی از پیدایش خاستگاه و فرآیند اهلیسازی این گونه در جنوب غرب آسیا نمایان کرده است. هدف از این مطالعه استخراج دقیق DNA باستانی از نمونه استخوانهای بز نوسنگی و بررسی ناحیه فوق متغیر ژنوم میتوکندری(HVS) از طریق تکنیک PCR بوده است؛ بنابراین، هدف اصلی این پژوهش، شناخت هاپلوتیپهای نوسنگی و مقایسه آنها با هاپلوتیپهای استاندارد امروزی از طریق رسم درخت فیلوژنی است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فربود حاجی مزدارانی
دانش آموخته کارشناسی ارشد باستانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
مرتضی حصاری
استادیار گروه باستانشناسی دانشگاه هنر اصفهان
محمدتقی اکبری
دانشیار گروه ژنتیک پزشکی دانشگاه تربیت مدرس
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :