جایگاه ارزش و ارزششناسی در رویکردهای گذشتهی حفاظت و مرمت در محوطهی میراث جهانی تخت جمشید

بررسی دورههای حفاظتی در تختجمشید نشان میدهد رویکردها تا ابتدای دههی ۱۳۴۰ ه.ش عمدتا معطوف به حفاری و اکتشاف، و پسازآن بر موضوع حفاظت و مرمت و بیشتر بر اساس مفاد منشور ونیز متمرکز بوده است. هدف این نوشتار بررسی رویکردهای حفاظتی و مرمتی در تختجمشید با توجه به ارزش آثار در فرآیندهای تصمیمگیری است. به این منظور پیشینهی این محوطهی تاریخی هم ازلحاظ نگاه جامعه، و هم به لحاظ اقدامات تخصصی در حوزهی حفاظت و مرمت، از طریق مطالعهی منابع موجود موردبررسی قرارگرفته است. نتایج این بررسیها نشان میدهند تصمیمگیریهای حفاظتی اتخاذشده، در بسیاری از مواقع تابع شرایط مختلف سیاسی و اجتماعی جامعه بوده است و نه بنا بر ارزشهای وجودی خود آثار. بهعلاوه در حوزهی عملی نیز بیشتر نگاه حفاظت کالبدی حاکم بوده و پیروی از نسخههای از پیش آمادهی مرمتی جای تصمیمگیریهای مبتنی بر ارزش میراث تاریخی و فرهنگی را گرفته است.

کلیدواژه ها:

محوطهی تاریخی ، ارزش ، حفاظت و مرمت ، رویکرد حفاظتی ، تختجمشید