اجرای «قاعده الزام» در دعاوی بینالمللی به مثابه قاعده حل تعارض

تفاوت ادبیات فقهی - حقوقی، در پارهای از موارد ایجاب میکند که برای ارائه فقه و حقوق اسلامی در مجامعی غیر از حوزههای سنتی اسلامی، محتوای غنی فقه اسلامی با حفظ اصالتهای آن در قالب ادبیات معاصر و رایج مطرح گردند، تا برای مخاطب بهتر قابل درک و فهم باشند. بدین منظور، نویسنده در این مقاله تلاش کرده است تا پس از تبیین مختصر «تعارض قوانین» در حقوق بینالملل خصوصی معاصر و رائج به یکی از مسائل مهم آن یعنی «امکان یا لزوم اجرای قانون خارجی» از منظر فقه اسلامی بپردازد تا نشان دهد که فقه اسلامی نسبت به این گونه از مسائل ساکت نیست و برای این منظور «قاعده الزام» را به مثابه یک «قاعده حل تعارض» حداقل در حوزه حقوق خصوصی و به ویژه احوال شخصیه مورد بحث قرار میدهد و تبیین میکند که قلمرو این قاعده به پایگاه اصلی آن، یعنی روابط و دعاوی حقوقی بین المذاهبی اختصاص نداشته و به طور اجمال روابط و دعاوی حقوقی بینالادیانی و بینالمللی را نیز شامل میشود.

کلیدواژه ها:

تعارض قوانین ، قواعد حل تعارض ، اتباع ، بیگانگان ، قاعده الزام