اثر چهار رژیم تلفیقی آبیاری با آب شور بر الگوی توزیع شوری خاک در شرایط کشت گیاه
محل انتشار: فصلنامه علوم آب و خاک، دوره: 20، شماره: 75
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 433
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSS-20-75_013
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
هدف از این تحقیق بررسی اثر آبیاری با مدیریت تلفیقی و چرخشی آب شور و شیرین روی الگوی توزیع شوری در خاک میباشد. برای
اجرای این طرح یک زمین به ۳۲ عدد کرت به ابعاد ۵/۲×۶ مترمربع تقسیمبندی گردید. طرح آماری مورد استفاده در این تحقیق کرتهای خرد شده (اسپلیت پلات) با ۲ رقم آفتابگردان (آلستار و هایسان ۳۳)، ۴ رژیم آبیاری و ۴ تکرار میباشد. رژیمهای آبیاری بهعنوان تیمارهای تحقیق عبارتند از: ۱T- آبیاری یک در میان با آب شور ۱۱ دسیزیمنس بر متر و آب معمولی ۲ دسیزیمنس بر متر (یک در میان)، ۲T- معمولی ـ شور، ۳T- مخلوط و ۴T- شور ـ معمولی. در این تحقیق در اول، وسط و آخر فصل آبیاری نمونهبرداریهایی از اعماق ۰ ـ ۲۰، ۲۰ ـ ۴۰ و ۴۰ ـ ۶۰ سانتیمتری خاک انجام گرفته و میزان شوری، کلسیم و منیزیم، سدیم و کلر خاک اندازه گیری شد. نتایج نشان میدهد که میزان شوری در عمق ۴۰ سانتیمتری برای هر دو رقم آفتابگردان و هر چهار رژیم آبیاری و در مراحل مختلف رشد گیاه، از دو عمق ۲۰ و ۶۰ سانتیمتر بیشتر است. رژیم معمولی ـ شور در بین چهار تیمار اعمالی بیشترین میزان شوری خاک را دارد. با افزایش عمق آبیاری میزان کلر و سدیم خاک در اکثر رژیمها و مراحل رشد، افزایش یافت و به حدود ۵۰ و ۷۵ میلیاکیوالانبرلیتر افزایش یافت. عناصر کلسیم و منیزیم برای رقم آلستار در رژیمهای مختلف و در حالت تاثیر رژیمها برروی عمقهای مختلف معنیدار بوده است. در رقم آلستار کمترین شوری و بیشترین عملکرد بعد از تیمار شور ـ معمولی، مربوط به تیمار مخلوط، بعد از آن یک در میان و در آخر تیمار معمولی ـ شور میباشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدحسن طباطبائی
۱. Dept. of Water Eng., Faculty of Agric., Shahrekord Univ., Shahrekord, Iran.
فاطمه مستشفی حبیب آبادی
۱. Dept. of Water Eng., Faculty of Agric., Shahrekord Univ., Shahrekord, Iran.
محمد شایان نژاد
۲. Dept. of Water Eng., Faculty of Agric., Isf. Univ. of Technol., Isfahan, Iran.
محسن دهقانی
۳. Agric. Research Center, Isfahan, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :