مقایسه مدلهای خطی و غیرخطی سینتیک و همدمای جذب روی از محلول آبی بهوسیله زغال زیستی

پسماندهای پوست میوه و مرکبات در کارخانههای صنایع غذایی بهطور روزانه در حجم زیادی تولید میشود که مدیریت آن در ایران بهعنوان یکی از قطبهای مهم تولید میوه و مرکبات از اهمیت ویژهای برخوردار است. در این مطالعه، پسماندهای پوست انار، پرتقال و لیمو از کارخانههای آبمیوهگیری جمعآوری و پس از پیرولیز در دمای ۵۰۰-۴۰۰ درجه سانتیگراد، کارایی آنها برای جذب فلز روی از محلولهای آبی بررسی شد. دادههای سینتیک و همدمای جذب فلز روی از محلول آبی با شکلهای خطی و غیرخطی دو مدل همدمای لانگمویر و فرندلیچ و مدلهای سینتیک شبه مرتبه اول و شبه مرتبه دوم برازش داده شد. نتایج نشان داد در شرایط آزمایش شده، بیشینه مقدار جذب برای زغالهای زیستی تولید شده از پوستهای انار، پرتقال و لیمو بهترتیب ۲/۴۲، ۱/۸۳ و ۳/۱۷ میلیگرم روی بر گرم زغال زیستی بود. مطالعه مدلهای همدمای جذب نشان داد استفاده از شکل خطی میتواند منجر به نتیجه و تفسیری کاملا متفاوت از شکل اصلی مدل شود؛ بهطوری که بر اساس شکلهای خطی، مدل لانگمویر و بر اساس شکلهای غیرخطی، مدل فرندلیچ بهترین مدل برای تفسیر دادههای آزمایشهای همدما بود. همچنین بررسی سینتیک واکنش حاکی از آن بود که هر دو شکل اصلی و خطیشده منجر به یک نتیجه و تبعیت دادههای سینتیک از مدل شبه مرتبه دوم شد.  

کلیدواژه ها:

Kinetic models ، Adsorption ، Biochar ، Peel waste ، مدلهای سینتیک ، جذب سطحی ، زغال زیستی ، پسماند میوه