افت شدید سطح آب زیرزمینی و اندرکنش رودخانه- آبخوان (مطالعه موردی: آبخوان نجفآباد در حوضه زایندهرود)

افت شدید سطح آب زیرزمینی و کاهش ذخیره آبخوان منجر به اثرات زیستمحیطی زیانبار متعددی از جمله کاهش آبدهی چاهها، فرونشست زمین، کاهش کیفیت آب زیرزمینی و همچنین کاهش ذخیره منابع آب سطحی دارای ارتباط هیدرولیکی با آبخوان میشود. در این تحقیق، افت شدید سطح آب زیرزمینی آبخوان محدوده مطالعاتی نجفآباد واقع در استان اصفهان بررسی شده است. این مطالعات نشان دهنده افت شدید سطح آب زیرزمینی و کاهش کیفیت آب آبخوان، در طی سالهای اخیر است. ارتباط هیدرولیکی رودخانه زایندهرود با آبخوان در محدوده مطالعاتی که در سالهای قبل، غالبا بهصورت تخلیه کننده آبخوان بوده، بهحالت تغذیهکننده تغییر کرده است. بررسیها نشان داده که افت شدید سطح آب زیرزمینی، مستقل از میزان بارش منطقه بوده و ناشی از پمپاژ بیرویه چاهها و کاهش آب سطحی ورودی به منطقه مطالعاتی است. با توجه به سنگ شیلی کف آبخوان، افت شدید ایجاد شده، نمیتواند در اثر نشت از سنگ کف باشد، همچنین متناسب با افت شدید سطح آب زیرزمینی آبخوان، کیفیت آب زیرزمینی در کل آبخوان و بهویژه در محل مخروطهای افت منطقهای کاهش یافته است. براساس نتایج این تحقیق پیشبینی میشود که روند افزایشی میزان نشت آب رودخانه به سمت آبخوان مداوم بوده و ضروری است تا روند برداشت آب زیرزمینی محدوده مطالعاتی کاهش یافته و متوسط ورودی آب سطحی به محدوده آبخوان به شرایط دهه هفتاد بازگردد.

کلیدواژه ها:

Interaction ، Depletion ، Aquifer ، Najafabad ، اندرکنش ، افت آب زیرزمینی ، آبخوان ، نجفآباد