جغرافیا و توسعه ی گردشگری

گسترش شهرنشینی از علل مهم شکلگیری گردشگری قلمداد میگردد. تکامل و تراکم شهرها، تنگناها و محدودیتهای خاصی را برای ساکنانش به وجود آورده و ادامه چنین روندی باعث میگردد که انسانها به دنبال گریزگاهی باشند که خود را برای مدتی از معضلات دست و پاگیر زندگی شهری رها ساخته، و زمانی را به تفریح و تفرج و ترمیم قوای تحلیل رفته اختصاص دهند. ساکنان شهرها به دلایل متعدد از جمله یکنواختی فیزیکی و فضایی شهرها با بافت نامتجانس و نامانوس طبیعی آنها و نیز انواع افسار گسیختگیها و فشارهای روحی و روانی و آلودگیهای صوتی و زیست محیطی به اتخاذ تصمیماتی در زمینه گذراندن اوقات فراغت وادار میگردند. پس از قرن هجدهم میلادی و بعد از انقلاب صنعتی تحول بزرگی در رشد، توسعه و پیدایش شهرها به وجود آمد و عوامل مختلفی نظیر تحول در حمل و نقل و سرعت مبادلات، پیدایش تخصص و تقسیم کار، پیشرفت در علوم پزشکی و بهداشت و در نتیجه ازدیاد جمعیت توام با کاهش مرگ و میر، گسترش مهاجرتها، توسعه و تمرکز صنعت و تجارت و بازرگانی و نیز بالارفتن سطح درآمد، تنوع مشاغل، پیدایش و گسترش ارتباطات جمعی و...باعث گسترش شهرنشینی گردیدند. متعاقب این امر، دگرگونی های عظیمی در نظامهای اجتماعی، اقتصادی(۱)، زیست محیطی و شغلی ایجاد گردید و فشارهای روحی و روانی افزایش یافت و آلودگی های صوتی، ناراحتی های عصبی، افسار گسیختگی ها و...بروز نمود. به دنبال آشکار شدن بازتاب های منفی زندگی شهری، برنامه ریزی در زمینه اوقات فراغت، در صدر اولویت های شهرها قرار گرفت و این امر به زایش گردشگری و جهانگردی منجر گردید. گردشگری (توریسم یا جهانگردی) پدیده ای است که از دیر زمان با اشکال خاص خود در جوامع انسانی وجود داشته و به تدریج با تحولات تاریخی، مراحل تکامل خود را تا عصر حاضر طی نموده است. این پدیده، عموما بر پایه سفر و جابه جایی بنا شده که خود، زاده نیازهای گوناگون روانی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی انسان است.