جایگاه پارادوکس و حسآمیزی و انواع آنها در مثنوی مولانا
محل انتشار: دو فصلنامه ادب فارسی، دوره: 1، شماره: 3
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 236
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ADFA-1-3_017
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
مقاله حاضر به بررسی پارادوکس و حسآمیزی بهعنوان دو شیوه از شیوههای آشناییزدایی و دو اسلوب از اسلوبهای بیان هنری، بهویژه در ساحت زبان عارفانه مولانا در مثنوی پرداخته است. باید به این نکته مهم توجه داشت که خاستگاه این دو صورت از صورخیال که در ادب عرفانی مورد استفاده واقع میشوند، به یکی از اصول اساسی تفکر در کلام اشعری بازمیگردد. یعنی همان انکار علیت و اعتقاد به سلطه مطلق اراده خداوند بر علل طبیعی و قدرت فراگیرش در ایجاد تغییرات در همهچیز جهان هستی. علاوه بر تعریف این دو شیوه بیان، انواع پارادوکس و حسآمیزی با چندین مثال از مثنوی مورد بررسی قرار گرفتهاند. همچنین هریک از انواع پارادوکس و حسآمیزی در دو دفتر اول و دوم، با یکدیگر مقایسه شده و بسامد کاربرد هرنوع مشخص شده است.
نویسندگان
میترا گلچین
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
سمیه رشیدی
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی۱۳۹۰