ویژگیهای شکلی (فرمی) شعر رضا براهنی در مجموعه خطاب به پروانهها
محل انتشار: دو فصلنامه ادب فارسی، دوره: 10، شماره: 2
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 702
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ADFA-10-2_012
تاریخ نمایه سازی: 20 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
فرم شعر فارسی طی تاریخ، پیوسته دستخوش دگرگونیهای بسیار شده است؛ بهویژه در قرن حاضر و پس از مطرحشدن شعر نو، این تحولات، چشمگیرتر و بحثانگیزتر شده است. یکی از واپسین نظریهها در زمینه شکل شعر معاصر فارسی را رضا براهنی با چاپ مجموعه شعر خطاب به پروانهها عرضه کرد. او در این مجموعه و در بحث نظری مقاله انتهای کتاب، با عنوان «چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم»، بر آن بود که با یافتن ایرادها و بنبستهای شعر نیمایی و سپید، و با ارائه نظریهای نو، از بحرانی که مدعیاست گریبانگیر شعر نوی فارسی شده است، عبور کند. نظریه و اشعار او در این مجموعه، متاثر از شعر پسامدرن و نظریههای ادبی غربی، نظیر فرمالیسم و شالودهشکنیاست؛ همچنین برخی از دیدگاههای مطرحشده نظیر زبانیت، شعر چندصدایی، استفاده از صوت و قطع روایت، برای نخستینبار با این مجموعه به شعر نوی فارسی راه مییابند. در پژوهش حاضر، با مرور شکل شعری براهنی در دورههای مختلف کاری او و اشاره به تاثیرپذیری وی از پستمدرنیسم، و همچنین با آوردن نمونههایی از اشعار و تحلیل آنها، کوشیده شده است واپسین نظریه فرم شعری براهنی بررسی و جمعبندی جدیدی از مشخصههای شکلی اشعار خطاب به پروانهها ارائه شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نگین شهابی
دانشآموخته کارشناسی ارشد پژوهش هنر دانشگاه هنر تهران
امیر مازیار
استادیار گروه فلسفه هنر دانشگاه هنر تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :