داستانهای عاشقانه؛ گونه غنایی یا روایی؟
محل انتشار: دوفصنامه زبان و ادب فارسی، دوره: 70، شماره: 235
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 246
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PERLIT-70-235_002
تاریخ نمایه سازی: 20 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
بنای این تحقیق بر این پرسش گذاشته شده است که یک متن روایی باید چه معیارهایی داشته باشد که آن را بتوان نوع ادبی غنایی به شمار آورد. برای پاسخ به این سوال، نگارنده با روش توصیفی – تحلیلی سعی کرده است ویژگیهایی را که در داستانهای برجسته عاشقانه عامل روایی را در برابر عامل غنایی کم رنگ میکند، نشان دهد. عواملی مانند توصیف کشمکشهای عاطفی، وجوه شعری و غنایی، استفاده از زبان غنایی، حضور من راوی در متن، از مهمترین مولفههایی است که فراوانی و گسترش آن در یک متن، عنصر روایت را کم رنگ تر از عنصر غنایی جلوه میدهد. بنابراین در داستانهای عاشقانه غنایی مخاطب با صحنههایی رو به رو میشود که منشا آن عواطف و احساسات گوینده یا شخصیت داستان است. در چنین متنی کارکرد شعری (ادبی) و عاطفی متن بر کارکرد ارجاعی آن غالب است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد پاشایی
استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
ابوالفضل رمضانی
استادیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :