بررسی شدت خشکسالی با شاخص نرمال بارش (مطالعه موردی استان سیستان و بلوچستان)

  چکیده   بحران آب یکی از مهمترین مشکلات و مسایل بحرانهای موجود در مدیریت جوامع انسانی و محیط زیست محسوب میگردد که تقریبا تمامی ارکان وجودی توسعه در سطوح بینالمللی، منطقهای، ملی و ناحیهای را تحت تاثیر خود قرار داده است. عوامل موثر در ایجاد بحران مذکور دارای دامنه وسیع طبیعی (هیدرو کلیماتولوژی و..) و انسانی (مدیریتی، مصرفی و...) است. محدودیت منابع آب ناشی از رخداد خشکسالیهای متوالی، یکی از مهمترین معضلات استان سیستان و بلوچستان است. در این مقاله کوشیدهایم با بررسی شدت خشکسالی و ناحیهبندی آن در محدوده استان، چگونگی رخداد خشکسالی و شدتهای آن را مشخص کنیم. در بررسی خشکسالی استان سیستان و بلوچستان از روش آماری شاخص درصد نرمال استفاده گردید. بر اساس مطالعه مذکور بین ۳۶ تا ۵۲ درصد از سالهای (۲۰۰۵-۱۹۷۵) مورد بررسی میزان بارش بیش از میانگین، ۱۰ تا ۲۳ درصد در آستانه خشکسالی، ۳ تا ۱۳ درصد خشکسالی ضعیف، ۷/۶ تا ۲۳ درصد خشکسالی متوسط، ۶ تا ۲۰ درصد خشکسالی شدید و ۷/۶ تا ۲۳ درصد خشکسالی است . همچنین، شدتهای محاسباتی ایستگاههای چابهار، کنارک، خاش و زاهدان در توزیع لوگ نرمال، زابل و زهک در توزیع نرمال، ایرانشهر در توزیع ویبول و سراوان در توزیع نمایی، دارای بهترین برازش بوده، بر اساس شاخص مذکور استان با استفاده از روش تحلیل خوشهای دارای سه پهنه است.

کلیدواژه ها:

واژههای کلیدی : خشکسالی ، بارش نرمال ، تهدیدات محیطی ، توزیع لوگ نرمال ، سیستان و بلوچستان