تعیین مسیر بهینه شبکه راه ها با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: مسیر رود سر- قزوین)

مسیریابی از جمله اقدامات اولیه عملیات طراحی یک مسیر بهشمار میرود و بهعلت نقش بسزایی که در چگونگی قرارگیری مسیر در ارتباط با سایر تاسیسات، محیط، و عوارض مجاور خود از یک طرف و تاثیر قابل توجهی که در هزینههای اجرایی مسیر از طرف دیگر دارد بایستی بررسی دقیق شود. همزمان با رشد و توسعه پایدار و تحولات اساسی در امور اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی، نقش شبکه راهها بهعنوان یکی از بخشهای مهم و زیربنایی در توسعه بیشتر نمایان میشود؛ علاوه بر اینکه منابع و استعدادهای بالقوه سرزمین را بارور و زمینه رشد و شکوفایی را فراهم میکند. لحاظکردن معیارهای صحیح و جامع در مرحله تعیین مسیر میتواند نقش عمدهای در کاهش هزینههای اقتصادی، افزایش ایمنی، و دسترسی جادهها و حفظ محیط زیست ایفا کند. بدین منظور، در تحقیق حاضر، عوامل متعددی مانند شیب، ارتفاع، کاربری اراضی، زمینشناسی، زمینلغزش، فاصله از گسل، فاصله از مراکز شهری برای مسیریابی بهینه در مسیر رودسر در نظر گرفته شده است. لذا،در پژوهش حاضر به تعیین کوتاهترین مسیر در شهر رودسر-قزوین پرداخته شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و برای تحلیل دادهها از نرمافزار ArcGIS و از مدل AHP  استفاده شده است.با توجه به مسیر بهینه، با استفاده از این روش بهعلت قرارگیری در شیب مناسب و نزدیکی به مراکز اقتصادی و دوری از گسل انتخاب شد. نتایج بهدستآمده نشان میدهد مسیر بهدستآمده از لحاظ مدت زمان و رسیدن به بهینهاین مسیر نسبت به مسیر قبلی کوتاهتر است و این موضوع سبب کاهش هزینه سوخت و کاهش ترافیک میشود.

کلیدواژه ها:

سیستم اطلاعات جغرافیایی ، کوتاهترین مسیر ، مسیر بهینه