عناصر تراژیک داستان مرگ خسرو و شیرین در منظومه خسرو و شیرین نظامی

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 831

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

LLCSCONF07_082

تاریخ نمایه سازی: 18 اردیبهشت 1400

چکیده مقاله:

تراژدی در شکل اصیل و یونانی خود، هنری نمایشی و تقلید از یک عمل جدی است که علاوه بر برانگیختگی حس ترحم و ترس سبب تزکیه این عواطف نیز می شود. این نوع از هنر به ابزاری چون صحنه نمایش، ورود و خروج همسرایان، طول معین و مفاهیمی ویژه خود نیاز دارد تا بتواند لذت ویژه خویش را در مخاطب برانگیزاند. خسرو شیرین نظامی گنجوی- اثر منظوم عاشقانه – حاویداستان هایی است که با ایجاد شبکه ای از روابط علی و معلولی به فاجعه هایی ختم میشود که پالایش روح خواننده را در پی دارد و میتوان آنها را تراژدی نامید. در این پژوهش عناصر تراژیک داستان مرگ خسرو و شیرین از این منظومه مورد بررسی قرار گرفت و مشخص گردید در این داستان به جز عنصر بازشناخت و در پی آن آگاهی تراژیک، تمام بنمایه ها و مفاهیم تراژدی وجود دارد و میتوان آن را به این طرز خاص نزدیک دانست

نویسندگان

علی گراوند

استادیار گروه زبان وادبیات فارسی، دانشگاه ایلام

سلیمه واحدی طلب

دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ایلام