بررسی اشارات قرآنی دراشعارشعرای پارسی زبان

شعر صنعتی است که در زبانها و گویش های متنوع و اقوام و فرهنگ های مختلفی مورداستفاده قرار می گیرد، از افکار و احساسات و عقاید و منطقی مشخص سرچشمه و نشات گرفته و جهت القای آن مفاهیم و یا منتقل کردن احساساتی معین به خواننده، استعمال می شود. چراکه هماهنگی واژگان و نحوهی قرارگیری کلمات و الفاظ و وزن و آهنگ حاصل از آن، در خلال انتقال مفاهیم و عقاید، زیبایی و جذابیت چشمگیری به وجود می آورد. در فرهنگ ایرانی و پارسی نیز شعر، بخش جدایی ناپذیر آن می باشد .اما در میان عقاید و افکار مختلفی که در شعرهای پارسی جریان دارد، مباحث و معارف و محورهای قرآنی، یکی از بنیادی ترین موضوعات شعری در اشعارشعرای پارسی می باشد. به گونه ای که قریب به اکثر شاعران پارسی زبان، علاوه بر علاقه و اهتمام به موازین و احکام قرآنی، خود را مکلف می دانند تا از چنین محورها و موضوعاتی در اشعار خود بهره گیری کنند، بنابراین در این پژوهش بر آن شدیم تا با بررسی برخی شعرای مختلف پارسی گو، ارتباط و اشارات قرآنی و معنایی آنها را با آیات قرآن کریم آشکار کرده و توضیحات مختصری در این خصوص، ارائه بنماییم.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، اشارات قرآنی ، جذابیت سماعی ، اشعار پارسی