ارزیابی قابلیت هضم کلسیم و فسفر در نمونههای دیکلسیم فسفات تولید ایران در جوجههای گوشتی نر به دو روش ایلئومی و در کل دستگاه گوارش

زمینه مطالعه: فسفر، یک ماده مغذی برای طیور است. دریافت بیش از حد فسفر توسط دام­ها و دفع فسفر اضافی، باعث آلودگی محیط زیست می­شود.  هدف:تعیین قابلیت هضم ایلئومی و کل دستگاه گوارش (ابقا) برای فسفر و کلسیم در دیکلسیمفسفات­های تولید داخل در جوجه­های گوشتی. روشکار: تعداد۷۲۰ قطعه جوجه گوشتی نر یک­روزه سویه راس ۳۰۸ به طور تصادفی به ۸ تیمار (هر تیمار شامل ۶ تکرار ۱۵ قطعه­ای) اختصاص یافت. در تیمار شاهد از اسیدفسفریک و در هر یک از ۷ تیمار دیگر از نمونه­های دی­کلسیم فسفات (نمونه­های A تا G) به عنوان منبع فسفر در جیره استفاده شد. از اکسید کروم به عنوان نشانگر در جیره­های آزمایشی استفاده شد. در روز ۲۱، پس از جمع­آوری مدفوع پرنده­ها، تمام پرنده­ها به روش جابجایی گردن کشتار و محتویات یک­سوم انتهایی ایلئوم جمع­آوری و پس از خشک کردن، برای تعیین میزان اکسید کروم، فسفر و کلسیم به آزمایشگاه ارسال گردید. درصد قابلیت هضم فسفر و کلسیم برای هر نمونه به­طور جداگانه محاسبه شد. نتایج:اثر نوع دیکلسیمفسفات در خوراک بر قابلیت هضم ایلئومی و کل دستگاه گوارش برای کلسیم و فسفر معنی­دار بود (۰۰۱/۰ p <). کمترین قابلیت هضم ایلئومی فسفر به نمونه­های  Eو F و بالاترین مقدار به نمونه A. اختصاص داشت. قابلیت هضم ایلئومی فسفر در تیمار شاهد ۸/۶۹ درصد بود. میزان قابلیت هضم فسفر در کل دستگاه گوارش برای جیره شاهد معادل  ۴/۵۳ درصد بود. کمترین میزان قابلیت هضم فسفر در کل دستگاه گوارش به ترتیب در تیمارهای E و F و بالاترین قابلیت هضم فسفر در کل دستگاه گوارش در تیمار A با ۹/۴۷ درصد (۴/۳ گرم در کیلوگرم) مشاهده شد. نتیجهگیری نهایی:برای ارزیابی منابع فسفر در جوجه­های گوشتی، روش قابلیت هضم ایلئومی از دقت بالاتری برخوردار است. براساس نتایج حاصل، نمونه A دارای بالاترین و نمونه­های E و F دارای پائین­ترین ارزش بیولوژیک بودند.

کلیدواژه ها:

دیکلسیم فسفات ، قابلیت هضم ، هضم ایلئومی ، کل دستگاه گوارش ، جوجههای گوشتی