تحول مسئولیت متصدی حمل ترکیبی، از قواعد حمل مرکب ۱۹۸۰ ژنو تا روتردام ۲۰۰۹

در این مقاله سیر تدریجی مقررات حاکم بر مبنای مسئولیت متصدی حمل ترکیبی از کنوانسیون حمل مرکب ۱۹۸۰ ژنو تا مقررات اسناد نمونهUNCTAD/ICC ۱۹۹۲  و سپس قواعد روتردام ۲۰۰۹ که  مهم‏ترین نوآوری آن  پیوند حمل ترکیبی با حمل دریایی است موردبررسی قرارگرفته است. مطابق نص کنوانسیون ۱۹۸۰ ژنو مبنای مسئولیت متصدی فرض تقصیر اعلامشده و همچنین غالب نویسندگان نسبت به مبنای مسئولیت متصدی در اسناد نمونه UNCTAD/ICC ۱۹۹۲ قائل به فرض تقصیر می­باشند لکن در عمل مکانیزم بار اثبات چنان است که در هر دو گروه از قواعد مذکور، متصدی حمل عملا با فرض مسئولیت روبرو می­گردد.  قواعد روتردام، ساختاری متفاوت در اختصاص بار اثبات دعوی به هر یک از طرفین و مبنای مسئولیت بنا نهاده است، درحالیکه دیگر قواعد پیشین حاکم بر حمل مرکب اجمالا از  یک مبنای مسئولیت تبعیت می­نمایند، در قواعد روتردام، مبنای مسئولیت متصدی حمل، ترکیبی از فرض مسئولیت، فرض تقصیر و قواعد عام مسئولیت مدنی است که بهصورت متزلزل در هر مرحله تغییر می­نماید، لذا متصدی در برخی موارد باید عدم تقصیر و در برخی موارد عدم مسئولیت خود را اثبات نموده، در برخی فروض نیز بار اثبات بر عهده مدعی است و نه متصدی.

کلیدواژه ها:

کنوانسیون روتردام ، حمل مرکب بینالمللی ، مبنای مسئولیت متصدی حمل ترکیبی ، فرض تقصیر ، فرض مسئولیت