اثرات تغذیه سطوح مختلف اسید استیک، پروبیوتیک، اکسی تتراسیکلین و نئومایسین بر جمعیت باکتریایی کلی فرم و لاکتوباسیل در شفیره زنبور عسل (Apismellifera L.)

مقدمه: عوامل محیطی و همچنین جیره غذایی از جمله مهم‏ترین عوامل تاثیرگذار بر جمعیت میکروبی دستگاه گوارش است. سیستم‏های ضد میکروبی بسیاری به طور طبیعی در زنبوران عسل و غذای آن‏ها وجود دارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تغذیه‏ای استفاده از استیک اسید‏‏، کنسانتره مخلوط پروبیوتیکی و آنتی بیوتیک‏های اکسی‏تتراسایکلین و نئومایسین بر تغییرات جمعیت باکتریایی کلیفرم و لاکتوباسیل در شفیره زنبورعسل است. ‏‏‏ مواد و روش‏‏ها: این آزمایش با ۱۴ تیمار آزمایشی شامل سطوح مختلف اسید استیک ۵ درصد (۱۰، ۲۰ و ۳۰ گرم در لیتر)، پروبیوتیک پروتوکسین و آنتی بیوتیک‏های اکسی‏تتراسیکلین و نئومایسین ۲۰ درصد با سطوح ۱/۰، ۲/۰ و ۳/۰ گرم در لیتر و شربت شکر ۵۰ درصد و شربت عسل ۵۰ درصد با ۴ تکرار در قالب یک طرح کاملا تصادفی به مدت۲۰ روز انجام شد. پس از تغذیه گروه‏های آزمایشی، از هر تکرار یک گرم از نمونه شفیره‏های زنبوران کارگر ۱۸ روزه داخل ۹ سی سی محلول فیزیولوژی ریخته شد. پس از تهیه رقت‏های مختلف، از هر نمونه در محیط کشت مک کانکی آگار و ام آر اس آگار تلقیح شد. در پایان دوره انکوباسیون شمارش کلونی‏های کلی فرم و لاکتوباسیلوس انجام شد. ‏‏‏ نتایج: نتایج نشان داد که بیش‏ترین جمعیت باکتری‏های کلی فرم مربوط به تیمار شربت شکر (۵۸/۲ لگاریتم واحد تشکیل کلونی بر گرم) و کم‏ترین مقدار مربوط به تیمارهای ۲/۰ و ۳/۰ گرم نئومایسین، اکسی تتراسیکلین و پروبیوتیک و برابر صفربود (۰۵/۰>P value). همچنین، بیش‏ترین جمعیت لاکتوباسیل‏ها به تیمار ۲/۰ گرم پروبیوتیک (۰۵/۴ لگاریتم واحد تشکیل کلونی بر گرم) و کم‏ترین مقدار به تیمارهای ۲/۰ و ۳/۰ گرم نئومایسین و برابر صفر مربوط بود (۰۵/۰>P value). ‏‏‏ بحث و نتیجه‏ گیری: این پژوهش نشان داد که افزودن پروبیوتیک به شربت شکر مورد استفاده در تغذیه کلونی‏های زنبور عسل، سبب افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس‏ها در بدن شفیره‏های زنبور عسل نسبت به گروه‏های شاهد خواهد شد. ‏‏‏

کلیدواژه ها:

تغذیه زنبور عسل ، شفیره ، اکسی تتراسیکلین ، پروبیوتیک ، اسید استیک ، کلی فرم ، لاکتوباسیلوس