سنتز نانوذرات نقره کلوئیدی پایدار با خاصیت ضدباکتریایی با استفاده از عصاره گیاه سرخدار (Taxus baccata L.)
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 266
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BJM-5-19_007
تاریخ نمایه سازی: 12 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: مقاومت باکتریایی به آنتیبیوتیکها، اهمیت توسعه عوامل ضدباکتریایی جدید را افزایش داده است. نانوذرات نقره میتوانند بهعنوان یکی از عوامل ضدباکتریایی مهم مطرح باشند. با توجه به نگرانیهای زیستمحیطی درباره گسترش کاربرد نانوذرات نقره، استفاده از روشهای سبز برای سنتز این نانوذرات، ضمن کاهش نگرانیها میتواند به تکامل نانوذراتی با خصوصیات برتر نیز منجر شود. مواد و روشها: عصاره اتانلی برگ گیاه سرخدار تهیه شد و در غلظتهای مختلف برای احیای نیترات نقره و سنتز نانوذرات نقره استفاده شد. نانوذرات حاصل با روشهای مختلف شامل طیفسنجی مرئی- ماورا بنفش، میکروسکوپ الکترونی عبوری، طیفسنجی تبدیل فوریه مادون قرمز، سنجش پراکندگی دینامیکی نور و پتانسیل زتا مشخصهیابی شدند. درنهایت خصوصیات ضدباکتریایی نانوذرات با روشهای انتشار دیسک و کمینهغلظت بازدارندگی بررسی شد. نتایج: عصاره گیاه سرخدار قابلیت بالایی در سنتز نانوذرات نقره پایدار و با کیفیت بالا با اندازه کمتر از ۵۰ نانومتر داشتند. نانوذرات بر روی هر سه سویه باکتری بررسیشده شامل Escherichia coli، Staphylococcus aureus و Streptococcus pyogenes، اثر ضدباکتریایی قابلتوجهی نشان دادند. کمینهغلظت بازدارندگی برای باکتری S. pyogenes در غلظت ۵۰ میکروگرم در میلیلیتر و برای باکتریهای E. coliو S. aureus در غلظت ۲۵ میکروگرم در میلیلیتر حاصل شد. بحث و نتیجهگیری: استفاده از ترکیبات زیستی بهویژه عصارههای گیاهی به جای استفاده از مواد شیمیایی سمی و خطرناک برای سنتز نانوذرات نقره میتواند راهکاری برای کاهش نگرانیهای زیستمحیطی این نانوذرات باشد. با توجه به خصوصیات ضدباکتریایی قابلتوجه نانوذرات سنتزشده با این روش، میتوان از آنها برای کاربردهای مختلف پزشکی، دارویی، غذایی و صنعتی استفاده کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ابوالقاسم عباسی کجانی
دکترای نانوبیوتکنولوژی، دانشگاه اصفهان، ایران
سید حمید زرکش اصفهانی
دانشیار ایمنیشناسی، دانشگاه اصفهان، ایران
عبدالخالق بردبار
استاد بیوشیمی فیزیک، دانشگاه اصفهان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :