مقایسه تاثیر دو روش آموزش به شیوه بازی و سنتی بر یادگیری دانش آموزان ابتدایی در درس فارسی

در بحث آموزش، سالانه با دانش آموزان زیادی مواجه هستیم که برای ارتقا سطح دانش خود، در مدارس حضور یافته اند، با توجه به اهمیت بحث تعلیم و تربیت یکی از چالش هایی که در آموزش مطرح است، استفاده از شیوه های به روز و جذاب در جهت یادگیری عمیق و ایجاد شور و نشاط در فضای کلاس جهت افزایش انگیزه دانش آموزان می باشد؛ اما متاسفانه چنین اتفاقی رخ نمی دهد، طبیعتا عوامل متعددی در یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نقش دارد که یکی از این عوامل روش تدریس است. با توجه به اینکه امروزه روش تدریس فعال، استفاده از بازی متناسب با سن و درس دانشآموزان است، بازی با ایجاد انگیزه در دانش آموزان می تواند به عملکرد و پیشرفت بیشتر دانش آموزان کمک کند.در این مقاله سعی بر این است با استفاده از انجام پژوهشی به" بررسی تاثیرروش تدریس بازی بر یادگیری دانش اموزان در درس ادبیات فارسی" بپردازد و در همین راستا محقق یکی از مدارس پسرانه ابتدایی منطقه یک استان تهران را انتخاب نموده و دو کلاس را به عنوان نمونه برگزیده ، کلاس اول با روش تدریس سخنرانی و کلاس دوم با روش تدریس بازی مورد مشاهده قرار گرفته، مباحث تدریس شده و تعداد جلسات در هر دو کلاس مشترک بوده ودر جلسه نهایی نتایج دو شیوه ی تدریسبر دانش آموزان اعلام گشته ، امید است این پژوهش در امر تدریس جذاب و یادگیری عمیق دانش آموزان گامی موثر داشته باشد

کلیدواژه ها:

آموزش از طریق بازی ، روش تدریس فعال ، روش تدریس سنتی ، یادگیری