تعیین بهترین نسبت اختلاط آب و پساب بر کاهش اثرات زیست محیطی و افزایش عملکرد محصول

بکار بردن آب نامتعارف در کشاورزی هرچند مزایای فراوانی دارد اما به دلیل اینکه این آب ها حاوی مواد مضر زیادی برای خاک، انسان و دام می باشد لذا کاربرد بدون برنامه ریزی آن می تواند تبعات زیست محیطی بسیار نامطلوبی را به بار بیاورد که جبران بسیاری از آن ها در کوتاه مدت ممکن نخواهد بود. این ازمایش به منظور بررسی اثر اختلاط آب چاه با پساب خانگی در قالب بلوک های کامل تصادفی بر روی دانه روغنی کلزا در نزدیکی تصفیه خانه آستان قدس به اجرا درآمد که تیمارهای اعمال شده نسبت های مختلف آب چاه و پساب شامل پنج سطح (۱۰۰%، ۷۵%، ۵۰%، ۲۵% و ۰% پساب) بودند. نتایج نشان داد که عملکرد دانه در تیمارهایی که درصد اختلاط پساب بیشتری دریافت کرده بودند (تیمارهای ۱۰۰%%، ۷۵% و ۵۰% پساب) نسبت به تیمارهایی که درصد اختلاط پساب کمتری دریافت کرده بودند (تیمارهای ۲۵% و ۰% پساب) بیشتر بود و اختلاف معناداری بین آن ها وجود نداشت. میزان فلزات سنگین، شوری خاک، درصد ازت، فسفر قابل جذب و مواد آلی در تیمارهایی که با پساب بیشتری آبیاری شده بودند، افزایش جزئی نشان داد ولی در سطح ۵ درصد معنادار نبود. این افزایش تدریجی عناصر در خاک، میتواند به عنوان یک چالش اساسی در استفاده از فاضلاب تصفیه شده در دراز مدت بر محیط زیست مطرح باشد. لذا تیمار ۵۰ درصد اختلاط پساب با آب آبیاری، بهترین نسبت اختلاط در جهت کاهش اثرات زیست محیطی همراه با افزایش عملکرد دانه است. نتایج تجزیه درصد پروتئین و روغن دانه کلزا نشان داد که اختلاف معناداری بین تیمارها وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

آب و پساب ، زیست محیطی ، عملکرد