اولین جلسه دادرسی وتخشخیص آن با نگاهی به رویه قضایی

جلسه اول دادرسی اولین جلسه ای است که موجبات رسیدگی فراهم بوده و خوانده فرصت و امکان دفاع در برابر دادخواست خواهان ، با لحاظ تغییرات احتمالی آن که به تجویز ماده ۹۸ قانون آیین دادرسی مدنی انجام می گیرد ، داشته باشد. (شمس، عبدالله، ۱۳۸۷) تعریف فوق الذکر جلسه ی اول دادرسی را منوط به داشتن دو شرط دانسته است : ۱- مهیا بودن موجبات دادرسی ۲- امکان دفاع برای خوانده بنابراین اگر موجبات رسیدگی فراهم باشد لیکن فرصت دفاع برای خوانده وجود نداشته باشد در اینجا جلسه تشکیل شده ، جلسه اول تلقی نمی شود و در جلسه بعدی حقوق و تکالیف اصحاب دعوا قابل اعمال خواهد بود . با توجه به معیاری که برای جلسه اول دادرسی ارائه شد یعنی مهیا بودن موجبات رسیدگی و امکان دفاع خوانده در برابر ادعای خواهان ، می توان گفت جلساتی که به جهت نقص ابلاغ یا جهات دیگر چون بیماری دادرس تجدید می شود جلسه اول محسوب نمی گردد چرا که موجبات رسیدگی فراهم نبوده و اساسا جلسه ای تشکیل نگردیده لذا اولین جلسه دادرسی منتفی است . همچنین چنانکه موجبات رسیدگی فراهم بوده اما امکان و فرصت دفاع برای خوانده در برابر ادعای خواهان فراهم نباشد اطلاق اولین جلسه به چنین جلسه ای هم ممکن نیست ولی چنانچه موجبات رسیدگی فراهم باشد و حسب مورد خوانده یا وکیل او حاضر نشده و یا در صورت حضور و داشتن فرصت و امکان دفاع، سکوت نمایند جلسه مزبور اولین جلسه دادرسی محسوب خواهد شد. همچنین چنانچه پاسخ خوانده به ادعای خواهان به طول انجامد بطوری که وقت جلسه اقتضای تکمیل آن را نکند و نا تمام بماند، جلسه بعدی دادگاه که جهت انجام ادامه اظهارات خوانده و رسیدگی تشکیل می شود ، ادامه اولین جلسه دادرسی تلقی می شود .

کلیدواژه ها:

اولین جلسه دادرسی ، تا اولین جلسه دادرسی و تا پایان اولین جلسه دادرسی و تشخیص جلسه اول ، دعاوی طاری ، تجدید جلسه